Aangeboren glaucoom: oorzaken, symptomen en behandeling

Definitie

Wat is aangeboren glaucoom?

Congenitaal glaucoom of pediatrisch glaucoom is een aandoening waarbij hoge oogdruk hoog is bij kinderen die de oogzenuw (zicht) beschadigen.

Deze ziekte wordt meestal bij de geboorte of niet lang daarna vastgesteld. Veel gevallen worden ook gediagnosticeerd als de baby één jaar of jonger is.

Verhoogde druk in het oog kan leiden tot beschadiging van de oogzenuw (glaucoom) en kan leiden tot permanent verlies van het gezichtsvermogen (blindheid) bij zuigelingen of kinderen.

Hoe vaak komt deze ziekte voor?

Deze ziekte treft vaak pasgeborenen tot 3 jaar. Volgens de website van de American Association for Pediatric Ophthalmology and Strabismus wordt aangeboren glaucoom bij één op de 10.000 baby's aangetroffen. Indien onbehandeld, kan dit geval leiden tot blindheid.

Aangeboren glaucoom kan worden behandeld door risicofactoren te verminderen. Praat met uw arts voor meer informatie.

Kenmerken en symptomen

Wat zijn de kenmerken en symptomen van aangeboren glaucoom?

De meest typische symptomen van aangeboren glaucoom zijn als volgt:

• Overmatige tranen (ook wel epiphora genoemd)
• Gevoeligheid voor verblinding (ook bekend als fotofobie)
• Ooglidspasmen (ook wel blefarospasme genoemd)
• De oogmaat is groter dan normaal

Als een baby of jong kind een van deze symptomen ervaart, moet u zo snel mogelijk medische hulp inroepen.

Oorzaak

Wat veroorzaakt aangeboren glaucoom?

De oorzaak van glaucoom in het algemeen is een verhoogde druk op de oogbal. Bij aangeboren glaucoom gebeurt hetzelfde.

Deze ziekte wordt gekenmerkt door abnormale drainage van het oog (een structuur in het oog die trabeculair weefsel wordt genoemd).

Normaal gesproken de zogenaamde heldere vloeistof kamerwater stroomt constant in het oog. Deze vloeistof stroomt uit het gebied achter de iris en verlaat het vervolgens door het trabeculaire geweven filter en wordt vervolgens terug in de bloedbaan geleid.

Omdat het trabeculaire weefsel echter niet goed functioneert, is er sprake van interferentie met stroming kamerwater. Hierdoor wordt de druk in het oog hoog.

Bij aangeboren glaucoom ontwikkelen de cellen en het oogweefsel van de baby zich sinds de baarmoeder niet goed. Als gevolg hiervan worden baby's geboren met drainageproblemen in hun ogen.

Helaas is de oorzaak van onvolledige vorming van oogdrainage bij zuigelingen niet met zekerheid bekend. Sommige gevallen zijn erfelijk, andere niet.

Triggers

Wat brengt een baby in gevaar voor aangeboren glaucoom?

Ouders met een familiegeschiedenis van deze aandoening lopen meer risico om een ​​baby met aangeboren glaucoom te krijgen.

Als uw eerste en tweede kind deze ziekte hebben, is het waarschijnlijk dat het volgende kind ook de ziekte zal hebben.

Jongensbaby's zijn vatbaarder voor deze aandoening dan vrouwelijke baby's. Soms treft deze aandoening ook maar één oog, maar het kan ook beide ogen treffen.

Diagnose en behandeling

De verstrekte informatie is geen vervanging voor medisch advies. Raadpleeg ALTIJD uw arts.

Hoe diagnosticeren artsen deze aandoening?

Op basis van de leeftijd van het kind en de respons op de behandeling kunnen in de kliniek meerdere oogonderzoeken worden uitgevoerd.

Bij zuigelingen is het testen meestal gemakkelijker als het wordt gedaan als de baby ontspannen en slaperig is, zoals tijdens het geven van borstvoeding of kort na het geven van borstvoeding.

In de meeste gevallen moeten aanvullende onderzoeken onder sedatie of anesthesie worden uitgevoerd en kunnen ze onmiddellijk na de diagnose worden gepland.

Uw arts kan beginnen met u te vragen wanneer uw symptomen optraden en uw familiegeschiedenis van glaucoom of andere oogaandoeningen.

Enkele van de tests die uw arts kan bestellen, zijn onder meer:

1. Visieonderzoek

Bij zuigelingen is het testen beperkt tot de vraag of de baby zich op één object kan concentreren en een bewegend object met het oog kan volgen.

2. Meting van breking

Deze test wordt gedaan om bijziendheid, verziendheid of astigmatisme te detecteren. Bij aangeboren glaucoom kan hoge oogdruk bijziendheid (myopie) en astigmatisme veroorzaken.

3. Tonometrie

Tonometrie is een test om de oogdruk te meten en wordt vaak gebruikt als een methode om glaucoom te diagnosticeren. De gebruikte tool wordt een tonometer genoemd.

4. Gonioscopie

Gonioscopie is belangrijk om te detecteren of de hoek (de plaats van het trabeculaire weefsel) open, versmald of gesloten is, of dat er andere omstandigheden mogelijk zijn, zoals een weefselscheur in de hoek.

5. Oogzenuwonderzoek (met oftalmoscopie)

Om tekenen van aangeboren glaucoom te zien, is dit de juiste optie. Dit onderzoek vereist verwijding van de pupil om voldoende zicht te garanderen.

Hoe aangeboren glaucoom behandelen?

De belangrijkste behandelingsoptie voor glaucoom is meestal een operatie. Omdat het echter te riskant is om de baby te kalmeren, geven artsen er de voorkeur aan om dit alleen te doen als een diagnose is bevestigd. Als beide ogen zijn aangetast, zal de arts beide tegelijk opereren.

Als de operatie niet meteen kan worden uitgevoerd, kan uw arts oogdruppels, orale medicatie of een combinatie van beide voorschrijven om de vloeistofdruk te controleren.

Veel artsen voeren kleine chirurgische ingrepen uit voor gevallen van aangeboren glaucoom. Ze gebruiken klein gereedschap om afvoerkanalen te openen voor overtollig vocht. Soms kan de arts een klep of een buisje inbrengen om vloeistof uit het oog te voeren.

Als normale methoden niet werken, kan de arts laserchirurgie uitvoeren om het onderdeel dat de vloeistof produceert te vernietigen. De arts kan ook medicijnen voorschrijven om de oogdruk na een operatie onder controle te houden.