Kleurenblindheid: symptomen, oorzaken, behandeling

Definitie van kleurenblindheid

Kleurenblindheid is een afname van het vermogen van het oog om bepaalde kleuren te onderscheiden. Het oog heeft moeite om kleuren zoals rood, groen, blauw of een mengsel van deze kleuren duidelijk te zien.

In het netvlies van het oog bevinden zich twee cellen die licht detecteren, namelijk staafjes en kegeltjes. Stamcellen detecteren alleen helder en donker licht en zijn erg gevoelig voor weinig licht.

De kegels detecteren kleur en zijn geconcentreerd in het midden. Er zijn drie soorten kegels die kleur waarnemen, namelijk rood, groen en blauw. De hersenen gebruiken input van deze kegelcellen om de kleurperceptie te bepalen.

Kleurenblindheid kan optreden wanneer een of meer kleurkegelcellen ontbreken of niet goed werken en daardoor kleuren niet goed kunnen detecteren.

Dit zichtprobleem treft over het algemeen beide ogen en is een zichtprobleem dat levenslang wordt ervaren. Patiënten kunnen echter vaardigheden op het gebied van kleuridentificatie oefenen, zodat ze een normaal leven kunnen leiden.

Hoe vaak komt deze aandoening voor?

Deze aandoening komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Over het algemeen ervaren meer mensen een vorm van gedeeltelijke kleurenblindheid, waardoor sommige kleuren, zoals rood of groen, niet kunnen worden herkend.

Ondertussen kan totale kleurenblindheid alleen zwart en wit zien, of al het andere ziet er grijs uit. Deze toestand is zeer zeldzaam.

De kenmerken van kleurenblindheid

De meeste mensen realiseren zich niet dat ze moeite hebben met het zien van kleuren, omdat ze gewend zijn om bepaalde kleuren waar te nemen. Groen gras is bijvoorbeeld in overeenstemming met de kleur die hij ziet.

Mensen die kleurenblindheid ervaren, vertonen echter meestal tekenen en symptomen, zoals de volgende:

• Kan geen onderscheid maken tussen rood en groen, maar kan wel blauw en geel onderscheiden, of omgekeerd.
• Het is moeilijk in te zien hoe helder een kleur is.
• Kan kleuren uit het effen kleurenspectrum, zoals rood, blauw, geel en groen, niet duidelijk zien.

Ouders realiseren zich meestal ook niet of hun kind deze aandoening heeft. Ook al is het erg belangrijk om deze aandoening van jongs af aan op te sporen, omdat kleur sterk gerelateerd is aan het leerproces op scholen. Kinderen die kleurenblind zijn, vertonen meestal kenmerken zoals:

• Moeilijkheden om kleuren te onderscheiden bij verkeerslichten
• Kan geen kleuren onderscheiden in leermateriaal

Het verschil tussen elk type kleurenblindheid

Er zijn verschillende soorten kleurenblindheid die verschillen van de ernst van de afname van het vermogen om kleuren te zien.

Sommige mensen met matige kleurenblindheid kunnen kleuren goed zien bij fel licht, maar hebben er moeite mee als het donker is. Anderen ervaren gedeeltelijke kleurenblindheid, waardoor sommige kleuren bij geen enkele lichtintensiteit kunnen worden gezien.

In ernstige gevallen, namelijk totale kleurenblindheid, heeft de patiënt moeite om onderscheid te maken tussen veel kleuren en ziet hij alleen zwart, wit en grijs.

Deze aandoening kan de gezichtsscherpte van een persoon beïnvloeden. Patiënten kunnen problemen met de oogbeweging, vermoeidheid van de ogen, gevoeligheid voor licht en wazig zien ervaren.

Wanneer moet ik naar een dokter?

U moet uw arts bellen als u problemen ondervindt bij het onderscheiden van bepaalde kleuren voor de test.

Kinderen moeten ook een volledig oogonderzoek ondergaan, inclusief een kleurwaarnemingstest, voordat ze naar school gaan.

Oorzaken van kleurenblindheid

Het zien van kleuren over het hele lichtspectrum is een complex proces dat begint met het vermogen van uw oog om op verschillende golflengten van licht te reageren.

Licht komt het oog binnen via het hoornvlies en gaat vervolgens door de lens en het doorzichtige weefsel naar de cellen die gevoelig zijn voor golflengten (kegelcellen).

De kegeltjes zitten aan de achterkant van je oog, op het netvlies om precies te zijn. In normale ogen zie je een specifieke kleur in het proces.

De American Optometric Association legt uit dat deze aandoening optreedt wanneer de kegelcellen zijn beschadigd of hun chemische componenten zijn verminderd. Daarom is het voor het oog moeilijk om een ​​of meer van de hoofdkleuren, namelijk rood, blauw en geel, op te vangen.

Genetische of erfelijke factoren zijn de belangrijkste oorzaak van kleurenblindheid. Er zijn echter ook andere dingen die ervoor kunnen zorgen dat iemand kleurenblindheid ervaart, namelijk:

1. Erfelijkheid

Deze visuele stoornis is een aangeboren aandoening. Het kleurenblinde-gen wordt meestal doorgegeven van moeders op zonen.

2. Bepaalde ziekten

Oogziekte of letsel dat resulteert in schade aan het optische zenuwstelsel en het netvlies kan de oorzaak zijn van deze visuele stoornis. Deze ziekten zijn onder meer:

• Suikerziekte
• Glaucoom
• Maculaire degeneratie
• Alzheimer
• Parkinson
• Chronisch alcoholisme
• Leukemie
• Sikkelcelanemie

Deze aandoening kan één oog treffen, maar soms ook beide ogen.

3. Bijwerkingen van medicijnen

Sommige medicijnen kunnen het kleurenzien van een persoon verminderen, zoals auto-immuun medicijnen, hartaandoeningen, hoge bloeddruk, erectiestoornissen, infecties, neurologische aandoeningen en antidepressiva.

Toch zijn de bijwerkingen van verminderd zicht meestal niet permanent.

4. Andere factoren

Het vermogen om kleuren te zien neemt ook langzaam af met de leeftijd. Bovendien kan blootstelling aan beroepschemicaliën, zoals koolstofdisulfide en meststoffen, kleurverlies veroorzaken.

Risicofactoren

Wat verhoogt mijn risico om deze aandoening te ontwikkelen?

Mannen lopen een groter risico om deze aandoening te ontwikkelen dan vrouwen. Er zijn veel factoren die het risico van een persoon om deze visusstoornis te ervaren, vergroten, namelijk:

• Erfelijkheid
• Behandeling
• Bepaalde ziekten, zoals glaucoom, diabetes, de ziekte van Alzheimer, Parkinson en leukemie

Diagnose

Hoe kan ik kleurenblindheid diagnosticeren?

Uw arts kan deze aandoening diagnosticeren door tests uit te voeren om te zien of uw gezichtsvermogen kleuren kan onderscheiden.

Experts raden aan dat kinderen een oogonderzoek laten doen als ze 3-5 jaar oud zijn. Oogonderzoeken worden aanbevolen voor kleuters in de leeftijd van 3-4 jaar.

Tijdens de test kun je meestal worden gevraagd om een ​​verzameling gekleurde stippen te zien met een patroon zoals een letter of cijfer in het midden. Bij andere soorten tests wordt u gevraagd om de stukken op kleur te rangschikken. Als je kleurenblind bent, zal het moeilijk zijn om de kleurenchips in één compleet beeld te schikken.

Hier zijn enkele van de soorten kleurenblindheidstests die uw oogarts kan bestellen:

• Ishihara kleurentest
  Dit onderzoek wordt uitgevoerd om te controleren op rood-groene kleurenblindheid. Deze test is waarschijnlijk de test die u het vaakst tegenkomt om te bepalen of u kleuren goed kunt zien of niet. Uw arts zal u vragen naar verschillende cirkels (ook bekend als platen) te kijken die gevuld zijn met stippen van verschillende kleuren en vormen.

• Cambridge-kleurentest
  Deze controle is vergelijkbaar met de Ishihara-kleurentest, maar je moet naar het computerscherm kijken. U wordt gevraagd om een ​​"C" -vorm te zoeken die een andere kleur heeft dan de achtergrond.

• Anomaloscoop
  U wordt gevraagd om naar een oculair en een cirkel te kijken. De bovenste helft van de cirkel is lichtgeel, de onderste helft is rood en groen. Later wordt u gevraagd om op een knop te drukken totdat de twee helften hetzelfde helderheidsniveau hebben. Artsen gebruiken dit onderzoek om het zicht op rode en groene kleuren te controleren.

Omgaan met kleurenblindheid

Over het algemeen kunnen de meeste soorten kleurwaarnemingsstoornissen niet worden genezen. Als uw aandoening optreedt als gevolg van andere gezondheidsproblemen, is de behandeling die u uitvoert ook gericht op het overwinnen van de ziekte die u ervaart.

Als u geneesmiddelen gebruikt die kleurenblindheid veroorzaken, kan uw arts de dosering aanpassen of u aanraden over te stappen op andere medicijnen. Bepaalde zichttherapieën kunnen ook het vermogen van het oog om kleur op te nemen verbeteren.

Hier zijn enkele behandelingsopties voor het behandelen van kleurenblindheid:

• Kleurenblinde bril
  Mensen die moeite hebben om onderscheid te maken tussen roodgroene kleuren of andere gedeeltelijke kleurenblindheid, kunnen mogelijk een kleurenblindbril dragen zodat ze duidelijk kunnen zien. Het gebruik van deze bril helpt je alleen om kleuren te herkennen en te onderscheiden, maar kan niet herstellen.

• Eyeborg
  Mensen met ernstige kleurenblindheid (achromatopsie) kan geen enkele kleur zien.

  Roodgekleurde lenzen kunnen de gevoeligheid voor licht verhogen bij mensen met deze aandoening. Afgezien daarvan, het apparaat eyeborg kan ook de ogen van de patiënt helpen achromatopsie om licht te vangen door middel van geluidsgolven.

Medicijnen zoals gentherapie staan ​​erom bekend dat ze het vermogen om kleuren te zien kunnen herstellen. Deze behandelmethode wordt echter nog steeds op dieren getest, er kan niet worden vastgesteld dat deze veilig en effectief is voor mensen.

Wat zijn enkele veranderingen in levensstijl die kunnen worden aangebracht om kleurenblindheid te behandelen?

Je kunt nog steeds normaal leven, zelfs als je moeite hebt om bepaalde kleuren te onderscheiden. Hier volgen enkele tips die u kunt doen om u aan deze visuele beperking aan te passen:

• Bestudeer het bord
  Als het moeilijk is om kleuren duidelijk te herkennen, kun je dingen of borden bestuderen die kleur gebruiken, bijvoorbeeld door de volgorde van verkeerslichten van boven naar beneden te onthouden met rood, geel en groen.

• Label goederen
  Als het gaat om het afstemmen van de kleuren van het ene object op het andere, kun je het beste iemand met een normaal kleuronderscheid vragen om je te helpen bij het identificeren van de kleur, bijvoorbeeld bij het matchen of combineren van kledingkleuren. Op kleding in een kleur die u nauwelijks kunt onderscheiden, plaatst u een label dat de originele kleur identificeert.

• Maak gebruik van technologie
  U kunt applicaties op technologische apparaten gebruiken die helpen bij het identificeren van de kleuren van de objecten die u dagelijks ziet.

Kleurenblindheid kan het u moeilijk maken en uw activiteiten op het werk beperken. In de meeste gevallen is deze visuele stoornis echter niet ernstig. Met bepaalde oefeningen en aanpassingen kunnen patiënten nog steeds normaal leven.