Soorten antituberculosegeneesmiddelen voor de behandeling van tuberculose

Hoewel het lang duurt, kan tuberculose (tbc) volledig worden genezen door de juiste medicatie te nemen en altijd de regels voor het innemen van tbc-medicijnen te volgen. De reden is dat als de tbc-behandeling mislukt, deze ziekte steeds moeilijker te genezen zal zijn. De tbc-behandeling zelf bestaat uit twee fasen waarbij een combinatie van verschillende antibiotica wordt gebruikt.

Welke soorten antibiotica worden gebruikt voor tbc en hoe zijn de regels voor het nemen ervan? Bekijk de uitleg over tbc-behandeling in meer detail in de volgende review.

Twee stadia van tbc-behandeling in Indonesië

Tuberculose ontstaat wanneer de bacteriën die tuberculose veroorzaken namelijk Mycobacterium tuberculosis, actief infecteren of vermenigvuldigen in het lichaam (actieve tbc). Tuberculose die de longen aantast, kan worden genezen door een behandeling van 6-9 maanden te ondergaan.

De vorm van tbc-behandeling in Indonesië bestaat uit 2 fasen, namelijk de intensieve behandelfase en de vervolgbehandeling.

Volgens het National Drug Information Center nemen patiënten tijdens de twee behandelingsfasen antibiotica en synthetische anti-infectiemedicijnen.

De behandeling wordt uitgevoerd met een combinatie van verschillende soorten antibiotica, de anti-tuberculoseklasse. De gebruikte medicijnen werken voor 3 klinische functies, namelijk om te doden, te steriliseren (het lichaam te reinigen) en bacteriële resistentie te voorkomen.

1. Het intensieve podium

In het stadium van intensieve behandeling, de patiënt moet gedurende 2 maanden elke dag tbc-medicijnen slikken. Intensieve behandeling is erop gericht het aantal bacteriën dat tuberculose veroorzaakt te verminderen en de infectie te stoppen, zodat patiënten de ziekte niet meer kunnen overdragen.

De meeste patiënten met de status van overdracht van de infectie kunnen binnen 2 weken niet-infectieus (niet-infectieus) worden als ze op de juiste manier worden behandeld met een intensieve behandeling. De soorten tbc-medicijnen die in deze fase worden gebruikt, kunnen variëren, afhankelijk van het behandelingsregime dat is afgestemd op de patiëntcategorie.

Categorie tuberculosepatiënten

De patiëntcategorie zelf wordt bepaald aan de hand van de behandelgeschiedenis en de resultaten van de AFB (sputumonderzoek). Over het algemeen zijn er 3 categorieën tbc-patiënten, namelijk:

• Categorie I nieuwe gevallen
  Patiënten die positief zijn voor een uitstrijkje maar die minder dan 4 weken geen antituberculosebehandeling hebben gekregen, of een negatief uitstrijkje met ernstige extrapulmonale tbc (een bacteriële infectie die andere organen dan de longen aanvalt).
• Terugval van categorie II
  Patiënten die na voltooiing van de behandeling genezen zijn verklaard, maar positieve resultaten uitsmeren.
• Categorie II mislukte gevallen
  Patiënten met AFB bleven positief of kwamen positief terug na 5 maanden behandeling.
• Behandeling van categorie II werd onderbroken
  Patiënten die zijn behandeld, maar stoppen en terugkomen met een positief uitstrijkje of radiologische resultaten, vertonen een actieve tbc-status.
• Categorie III
  Patiënten met positieve röntgenfoto's met milde extrapulmonale tbc-aandoeningen.
• Chronische patiënt
  Patiënten met AFB bleven positief na herbehandeling.

Patiënten die een negatief uitstrijkje hebben en extra-pulmonale tbc hebben, kunnen in dit stadium een ​​kleinere hoeveelheid van het medicijn krijgen.

2. Geavanceerd stadium

In de gevorderde stadia van de behandeling zullen het aantal en de dosis toegediende tbc-medicijnen worden verminderd. Meestal slechts 2 soorten medicijnen. De duur is echter zelfs nog langer, namelijk ongeveer 4 maanden bij patiënten met de nieuwe casuscategorie.

De vervolgfase van de behandeling is belangrijk om ervoor te zorgen dat de slapende bacteriën volledig uit het lichaam worden verwijderd, waardoor wordt voorkomen dat tbc-symptomen terugkeren.

Niet alle tbc-patiënten hoeven een intensieve en vervolgbehandeling in een ziekenhuis te ondergaan. Voor ernstige gevallen (ernstige kortademigheid of symptomen van extra pulmonale tbc) moeten patiënten echter in het ziekenhuis worden opgenomen.

De soorten tbc-medicijnen in de eerste lijn

Er zijn 5 soorten tbc-medicijnen die vaak worden voorgeschreven, namelijk:

• Isoniazid
• Rifampicine
• Pyrazinamide
• Ethambutol
• Strptomycin

De vijf bovenstaande soorten tbc-medicijnen worden gewoonlijk primaire medicijnen of eerstelijnsmedicijnen genoemd.

In elke fase van de tbc-behandeling zal de arts een combinatie van verschillende geneesmiddelen tegen tuberculose geven. De combinatie van tbc-medicijnen en de dosering wordt bepaald door de toestand en categorie van tbc-patiënten, zodat ze kunnen variëren.

Het volgende is een uitleg van elk van de eerstelijns tbc-medicijnen:

1. isoniazide (INH)

Isoniazid is een type antituberculose dat het meest effectief is bij het doden van de bacteriën die tuberculose veroorzaken. Dit medicijn kan 90% van de tbc-ziektekiemen binnen een paar dagen doden in de intensieve behandelingsfase.

Isoniazid is effectiever in het doden van bacteriën die zich actief ontwikkelen. Dit medicijn werkt door de fabricage te verstoren mycolic zuur, namelijk verbindingen die een rol spelen bij het bouwen van bacteriewanden.

Enkele van de bijwerkingen van het tbc-medicijn isoniazide zijn:

• Neurologische effecten, zoals gezichtsstoornissen, duizeligheid, slapeloosheid, euforie, gedragsveranderingen, depressie, geheugenproblemen, spierstoornissen.
• Overgevoeligheid, zoals koorts, koude rillingen, roodheid van de huid, gezwollen lymfeklieren, vasculitis (ontsteking van bloedvaten).
• Hematologische effecten, zoals bloedarmoede, hemolyse (schade aan rode bloedcellen), trombocytopenie (verlaagd aantal bloedplaatjes).
• Maagdarmstelselaandoeningen: misselijkheid, braken, obstipatie, brandend maagzuur.
• Hepatotoxiciteit: leverschade veroorzaakt door chemicaliën in medicijnen.
• Andere bijwerkingen: hoofdpijn, hartkloppingen, droge mond, urineretentie, reuma.

Vertel het uw arts als u een chronische leverziekte, nierproblemen of een voorgeschiedenis van epileptische aanvallen heeft. Op die manier zal het geven van isoniazide voorzichtiger zijn. Bovendien moeten alcoholdrinkers, patiënten ouder dan 35 jaar en zwangere vrouwen speciaal toezicht krijgen.

2. Rifampicine

Dit medicijn is een type antibioticum dat is afgeleid van rifamicine, hetzelfde als isoniazide. Rifampicine kan ziektekiemen doden die het medicijn isoniazide niet kan doden.

Rifampicine kan semi-actieve bacteriën doden die normaal niet reageren op isoniazide. Dit medicijn werkt door te interfereren met bacteriële enzymen.

Enkele van de bijwerkingen die kunnen optreden als gevolg van tbc-behandeling met rifampicine zijn:

• Indigestie, zoals brandend maagzuur, maagpijn, misselijkheid, braken, opgeblazen gevoel, anorexia, maagkrampen, diarree.
• Aandoeningen van het centrale zenuwstelsel, zoals slaperigheid, vermoeidheid, hoofdpijn, duizeligheid, verwardheid, concentratiestoornissen, gezichtsstoornissen, ontspannen spieren
• Overgevoeligheid, zoals koorts, spruw, hemolyse, pruritus, acuut nierfalen
• Urine verandert van kleur door de rode stof in het medicijn rifampicine
• Menstruatiestoornissen of bloedspuwing (bloed ophoesten)

Maakt u zich echter geen zorgen, deze bijwerkingen zijn van tijdelijke aard. Rifampicine is ook een risico als het wordt gebruikt door zwangere vrouwen, omdat het de kans op een bevalling met spinale problemen (spina bifida) vergroot.

3. Pyrazinamide

Het vermogen van pyrazinamide is om bacteriën te doden die overleven nadat ze weerstand hebben geboden door macrofagen (het deel van de witte bloedcellen dat als eerste bacteriële infecties in het lichaam bestrijden). Dit medicijn kan ook werken om bacteriën te doden die zich in cellen met een zure pH bevinden.

Een typische bijwerking van het gebruik van dit tbc-medicijn is een toename van urinezuur in het bloed (hyperurikemie). Dat is de reden waarom patiënten met pulmonale tuberculose die dit medicijn voorgeschreven krijgen, ook routinematig hun urinezuurspiegel onder controle moeten houden.

Daarnaast zijn andere mogelijke bijwerkingen dat de patiënt ook anorexia, hepatotoxiciteit, misselijkheid en braken zal ervaren.

4. Ethambutol

Ethambutol is een antituberculosemiddel dat het vermogen van bacteriën om te infecteren kan remmen, maar bacteriën niet direct kan doden. Dit medicijn wordt specifiek gegeven aan patiënten die het risico lopen om resistentie tegen tbc-geneesmiddelen te ontwikkelen (resistentie). Als het risico op geneesmiddelresistentie echter laag is, kan de behandeling van tuberculose met ethambutol worden stopgezet.

De manier waarop ethambutol werkt, is bacteriostatisch, wat betekent dat het de groei van bacteriën remt M. tuberculosis die resistent zijn tegen de medicijnen isoniazide en streptomycine. Dit tbc-medicijn blokkeert ook de vorming van celwanden door mycolic zuur.

Ethambutol wordt niet aanbevolen voor tuberculose bij kinderen jonger dan 8 jaar, omdat het gezichtsstoornissen kan veroorzaken en de bijwerkingen zeer moeilijk onder controle te krijgen zijn. De bijwerkingen van ethambutol die kunnen optreden zijn:

• Visuele stoornissen
• Kleurenblind
• Zichtbaarheid versmald
• Hoofdpijn
• Misselijkheid en overgeven
• Buikpijn

5. Streptomycine

Streptomycine was het eerste antibioticum dat specifiek was ontwikkeld om tuberculose-veroorzakende bacteriën te bestrijden. Bij de huidige behandeling van tuberculose wordt streptomycine gebruikt om de effecten van resistentie tegen tuberculose te voorkomen.

De manier waarop dit tbc-medicijn werkt, is om de bacteriën die zich delen te doden door het proces van het maken van bacteriële eiwitten te remmen.

Het medicijn voor TB-streptomycine wordt toegediend via injectie in spierweefsel (intramusculair / IM). Meestal wordt dit type tbc-medicijn met injectie gegeven als u voor de tweede keer tbc-ziekte heeft gehad of als de inname van medicatie met streptomycine niet langer effectief is.

Bij de toediening van dit tbc-medicijn moet aandacht worden besteed aan de vraag of de patiënt nierproblemen heeft, zwanger is of gehoorproblemen heeft. Dit medicijn heeft bijwerkingen die het gehoorevenwicht verstoren als het langer dan 3 maanden wordt ingenomen.

Behandelingsschema voor tuberculose op basis van patiëntcategorie

Zoals eerder uitgelegd, zijn er 3 categorieën tbc-patiënten die worden bepaald op basis van de resultaten van AFB en behandelingsgeschiedenis. Deze categorie bepaalt verder welk type behandeling geschikt is.

Onder verwijzing naar de TB Feiten-pagina, is het behandelingsregime een combinatie van medicijnen die worden gebruikt voor tbc-patiënten met een bepaalde standaardcode, meestal in de vorm van cijfers en hoofdletters die het stadium, de duur van de behandeling en het type medicijn bepalen.

In Indonesië kan een combinatie van geneesmiddelen tegen tuberculose worden geleverd in de vorm van een kombipak los medicijnpakket of een combinatie van een anti-tuberculosegeneesmiddel met een vaste dosis (OAT-KDT). Dit kombipak-pakket toont het behandelingsregime voor tbc in Indonesië. Eén kombipak-pakket is bedoeld voor één categorie patiënten in één behandelperiode.

Rapporterend uit de documenten van het Indonesische ministerie van Volksgezondheid, zijn de codes die worden gebruikt in het behandelingsregime voor tuberculose:

Kombipak categorie I

(Intensieve fase / gevorderde fase)

• 2HRZE / 4H3R3

• 2HRZE / 4HR

• 2HRZE / 6HE

Kombipak categorie II

(Intensieve fase / gevorderde fase)

• 2HRZES / HRZE / 5H3R3E3

• 2HRZES / HRZE / 5HRE

Kombipak categorie III

(Intensieve fase / gevorderde fase)

• 2HRZ / 4H3R3

• 2HRZ / 4HR

• 2HRZ / 6HE

Met een beschrijving waaruit blijkt:

H = isoniazide, R = rifampicine, Z = pyrazinamide, E = ethambutol, S = streptomycine

Ondertussen geven de cijfers in de code de tijd en frequentie aan. Het cijfer op de voorkant geeft de gebruiksduur aan, bijvoorbeeld bij 2HRZES, wat betekent dat het elke dag 2 maanden wordt gebruikt. Ondertussen geeft het cijfer achter de letters het aantal keren aan dat het medicijn wordt gebruikt, zoals in 4H3R3 betekent dit 3 keer per week gedurende 4 maanden.

Bij het raadplegen zal de arts meestal advies geven over de regels voor het gebruik van deze kombipak.

OAT-KDT

Ondertussen is de OAT-KDT of in algemene termenFix-dosiscombinatie (FDC) is een mengsel van 2-4 geneesmiddelen tegen tuberculose die in één tablet zijn gestopt.

Het gebruik van dit medicijn is zeer gunstig omdat het het risico van het voorschrijven van onjuiste doses kan vermijden en het voor patiënten gemakkelijker kan maken om aan medicatieregels te voldoen. Met een kleiner aantal tabletten is het voor patiënten gemakkelijker om drugsgebruik onder controle te houden en te onthouden.

Er is ook een type tuberculosemedicijn dat gedurende een maand elke dag wordt gegeven als aan het einde van de intensieve fase de patiënt van categorie I en de patiënt van herbehandeling (categorie II) een positief uitstrijkje vertonen.

Als u latente tuberculose heeft, een aandoening waarbij uw lichaam is geïnfecteerd met bacteriën M. tuberculosis, maar de bacteriën vermenigvuldigen zich niet actief, u moet ook tbc-medicijnen krijgen, zelfs als u geen symptomen van actieve longtuberculose vertoont. Gewoonlijk wordt latente tuberculose gedurende 3 maanden behandeld met een combinatie van rifampicine en isoniazide.

Tweedelijnsgeneesmiddel voor resistente tbc

Tegenwoordig zijn steeds meer bacteriën resistent tegen eerstelijnsgeneesmiddelen tegen tbc. Resistentie kan worden veroorzaakt door onderbroken medicatie, een onregelmatig medicatieschema of de aard van bacteriën die resistent zijn tegen bepaalde soorten antibiotica.

Deze aandoening staat bekend als MDR TB (Multiresistentie​Gewoonlijk zijn de bacteriën die tbc veroorzaken resistent tegen twee soorten tbc-medicijnen, namelijk rifampicine en isoniazide.

Mensen met MDR-tbc zullen een tbc-behandeling ondergaan met behulp van tweedelijnsgeneesmiddelen. Over de studie getiteld Tuberculosebehandeling en medicatieregimes, het gebruik van geneesmiddelen die door de WHO worden aanbevolen voor resistente tuberculosepatiënten, namelijk:

• Pyrazinamide
  
• Amikacin kan worden vervangen door kanamycine
• Ethionamide of prothionamide
• Cycloserine of PAS

Enkele van de andere tweedelijnsgeneesmiddelen voor tbc die ook door de WHO zijn goedgekeurd, zijn:

• Capreomycin
• Para-aminosalicylzuur (PAS)
• Ciprofloxacine
• Ofloxacine
• Levofloxacine

Geneesmiddelresistente tbc-patiënten moeten ook de tbc-behandelingsfasen vanaf het begin herhalen, zodat de totale behoefte langer is, namelijk minimaal 8-12 maanden, de ergste mogelijkheid kan oplopen tot 24 maanden. De bijwerkingen van de behandeling kunnen zelfs nog ernstiger zijn.

Waarom duurt een tbc-behandeling zo lang?

TB-veroorzakende bacteriën, Mycobacterium tuberculosis (MTB), is een bacteriesoort die bestand is tegen zure omgevingsfactoren. Eenmaal in het lichaam kunnen deze bacteriën lange tijd "in slaap vallen", oftewel in een slapende fase. Dat wil zeggen, het zit in het lichaam, maar reproduceert niet.

De meeste soorten antibiotica, ook die die als tbc-medicatie worden gebruikt, werken alleen om bacteriën te doden als ze zich in de actieve fase bevinden. In feite zijn er bij actieve tuberculose ook bacteriën die zich in een slapende (inactieve) fase bevinden.

In de studie getiteld Waarom is langdurige therapie nodig om tuberculose te genezen? Er wordt ook vermeld dat er twee soorten resistentie zijn die MTB kan hebben, namelijk fenotype (beïnvloed door de omgeving) en genotype (genetische factoren).

De studie suggereert dat een overvloed aan bacteriën de kans op het ontwikkelen van fenotypische geneesmiddelresistentie vergroot. Hierdoor kunnen sommige bacteriën in dezelfde behandelperiode resistent zijn tegen meerdere soorten antibiotica. Dit betekent dat bacteriën die mogelijk resistent zijn, moeten worden behandeld. Daardoor duurt de tbc-behandeling langer.