Gelukkige hormonen kunnen spijsverteringsproblemen voorkomen

Je spijsverteringssysteem werkt niet alleen, maar wordt bijgestaan door verschillende enzymen en hormonen. Sommigen van hen spelen een directe rol in het spijsverteringsproces, waardoor u zich hongerig voelt en van bepaald voedsel houdt.

Welke van de vele hormonen hebben het meeste invloed op uw spijsvertering?

Overzicht van spijsverteringshormonen

Hormonen zijn chemicaliën die worden geproduceerd door gespecialiseerde cellen die endocriene cellen worden genoemd. Eenmaal geproduceerd, komen de hormonen in de bloedbaan terecht en worden ze naar de cellen gestuurd die ze nodig hebben. Deze cellen vangen het hormoon vervolgens op met behulp van receptoren.

Zodra ze de cellen bereiken, zal elk type hormoon op verschillende manieren werken. Er zijn hormonen die nieuwe eiwitten vormen, enzymen activeren of het gemakkelijker maken om stoffen uit en uit cellen te verplaatsen.

Spijsverteringshormonen worden geproduceerd door epitheelcellen in het slijmvlies van de maag en dunne darm. Dit hormoon komt vervolgens in de bloedbaan en wordt gecirculeerd naar het spijsverteringskanaal, de lever, de alvleesklier en andere delen van het spijsverteringsstelsel.

Bij het uitoefenen van hun functie werken spijsverteringshormonen samen met het spijsverteringszenuwstelsel. Beiden reguleren de eetlustbeheersing, het verteringsproces van voedsel, de energiebalans, de bloedsuikerspiegel en andere.

Wanneer het spijsverteringsproces aan de gang is, zal het zenuwstelsel in de darm signalen naar de hersenen blijven sturen. Deze signalen bevatten informatie over uw spijsverteringstoestand en de hoeveelheid en kwaliteit van het voedsel dat u eet.

Hormonen die de spijsvertering beïnvloeden

Er zijn veel hormonen die worden geassocieerd met het spijsverteringsstelsel. Sommige soorten hormonen werken direct in op het spijsverteringsproces, maar er zijn ook hormonen uit andere orgaansystemen die een indirecte rol spelen.

Hier zijn de meest voorkomende hormonen.

1. Ghreline

Ghreline is een hormoon dat in kleine hoeveelheden door de maag, de darmen, de alvleesklier en de hersenen wordt geproduceerd. Het heeft meerdere functies, maar ghreline is vooral bekend als het "hongerhormoon" omdat het de eetlust stimuleert en de voedselopname verhoogt.

Het grootste deel van de productie van ghreline wordt beïnvloed door voedselinname. De hoeveelheid in uw bloed neemt toe als u vast of enkele uren niet gegeten heeft. Daarna zal het aantal afnemen zodra de maag zich met voedsel begint te vullen.

Als je moeite hebt om de honger bij te houden, kan ghreline het brein zijn. De hoeveelheid ghreline neemt toe als iemand op dieet is. Misschien is dit ook de reden waarom veel mensen het moeilijk vinden om zich aan een dieet te houden door de voedselinname te verminderen.

U kunt de vermindering van ghreline versnellen door meer vezels en eiwitten te eten dan vet. De reden is dat ghreline de vetopslag juist verhoogt, zodat het lichaamsgewicht toeneemt.

2. Gastrin

Gastrine is een spijsverteringshormoon dat wordt geproduceerd door G-cellen in het slijmvlies van de maag en het bovenste deel van de dunne darm. Dit hormoon stimuleert de afgifte van maagzuur dat wordt gebruikt om eiwitten af te breken en ziektekiemen in voedsel te doden.

Afgezien daarvan stimuleert gastrine ook de afgifte van pancreasenzymen, de lediging van de galblaas, de beweging van de darmspieren en de vorming van het slijmvlies van de maag. De gal en spijsverteringsenzymen uit de alvleesklier zullen later worden gebruikt in het spijsverteringsproces.

De productie van gastrine begint wanneer de hersenen voedsel oppikken. De gestrekte buikspieren bij het malen van voedsel veroorzaken ook het vrijkomen van gastrine. De hoeveelheid van dit hormoon neemt pas af als de maag leeg is en de pH erg zuur wordt.

3. Cholecystokinine

Cholecystokinine (CCK) is een spijsverteringshormoon dat wordt geproduceerd door cel I in de 12-vingerige darm. Dit hormoon kan de maaglediging vertragen, de uitscheiding van gal stimuleren en een kort gevoel van volheid geven tijdens het eten.

Het CCK-hormoon stimuleert ook de afgifte van pancreasvocht en enzymen in het spijsverteringsproces. Dit is erg belangrijk, omdat pancreasenzymen nodig zijn om koolhydraten, eiwitten en vetten in voedsel te verteren.

Dit hormoon begint te worden geproduceerd wanneer vet en eiwit de maag binnenkomen. Ongeveer 15 minuten na het eten zullen de bloed-CCK-waarden stijgen en pas drie uur later afnemen. De productie ervan neemt af in aanwezigheid van het hormoon somatostatine en gal.

4. Secretin

Secretine wordt geproduceerd door S-cellen in het slijmvlies van de twaalfvingerige darm. Dit hormoon dient om de afgifte van water en bicarbonaatverbindingen uit de alvleesklier te stimuleren. Bovendien is het ook bekend dat secretine de maaglediging vertraagt.

De productie van secretine begint wanneer de hoeveelheid maagzuur toeneemt, zodat de pH van de maag erg laag wordt. Ondertussen is bicarbonaat een alkalische stof. Door de productie van bicarbonaat te stimuleren, kan secretine maagzuur neutraliseren.

5. Pancreaspeptide YY (PYY)

Pancreaspeptide YY of peptide YY (PYY) is een spijsverteringshormoon dat wordt geproduceerd door L-cellen in de dunne darm, precies aan het einde van de dunne darm, het ileum (absorptiedarm).

Als je klaar bent met eten, begint de dunne darm PYY te produceren. Dit hormoon komt vervolgens in de bloedbaan en bindt zich aan de zenuwreceptoren van de hersenen. Dit resulteert in een afname van de eetlust waardoor u een vol gevoel krijgt.

6. Somatostatine

Somatostatine is een peptidehormoon dat wordt geproduceerd door D-cellen in de dunne darm. Dit hormoon remt de afgifte van maagzuur en andere spijsverteringshormonen, waaronder ghreline en gastrine.

Het hormoon somatostatine vertraagt ook de beweging van de galblaas en darmen en remt de afgifte van het hormoon lipase uit de alvleesklier. Dit hormoon wordt aangemaakt als je eet, vooral als er vet in de dunne darm komt.

7. Serotonine

Serotonine staat bekend als het gelukshormoon en speelt een stabiliserende rol humeur, plezier en geluk. Dit hormoon kan het vermogen van de hersenen om geheugen op te slaan vergroten en helpen bij het reguleren van slaap en eetlust.

Onlangs bewees een onderzoek opnieuw het vermogen van serotonine om de spijsvertering gezond te houden. Het is aangetoond dat serotonine het vermogen van verschillende bacteriën in de darmen om infectieziekten te veroorzaken, kan verminderen.

Uit gen-testen blijkt dat serotonine erin is geslaagd de expressie (reactieproces) van een groep genen die door bacteriën worden gebruikt om ziekten te veroorzaken, te verminderen.

Er werden aanvullende experimenten uitgevoerd om hun effecten bij mensen te testen. Na het gebruik van menselijke cellen, toonden de resultaten ook aan dat bacteriën die waren blootgesteld aan serotonine, geen laesies meer konden produceren die een infectie veroorzaakten.

Elke dag produceren de darmen meer dan 20 spijsverteringshormonen. Alles werkt met elkaar samen, niet alleen om je naar voedsel te laten verlangen, maar ook om het spijsverteringsproces uit te voeren, zodat het lichaam de voedingsstoffen kan opnemen die het nodig heeft.