Waarom zijn sommige mensen sterk voor hardlopen over lange afstanden en andere niet?

Er zijn twee soorten mensen op deze wereld. De klasgenoten van Usain Bolt die met een lieve glimlach op hun lippen lange afstanden tot wel tientallen kilometers kunnen lopen, en degenen die net een mijl kunnen rennen, hebben het gevoel dat ze de dood hebben ontmoet.

Hardloopkracht kan eigenlijk worden getraind door middel van routinematige en intensieve training. Maar als je vaak hebt geoefend, kun je nog steeds geen lange afstanden lopen, misschien is dit het moment om na te denken. Er zijn een aantal fysieke kenmerken die de reden kunnen zijn waarom je snel worstelt als je gewoon naar de supermarkt in de buurt van je huis rent, terwijl je buurvriend de winnaar is van een ultramarathonabonnement van 200 kilometer.

Mensen die sterk zijn in hardlopen over lange afstanden, hebben speciale genen in hun lichaam

In onderzoek gepubliceerd in het tijdschrift PLOS One, ontdekte een team van onderzoekers uit Spanje dat genetica grotendeels het slagingspercentage kan bepalen van een persoon die de finish bereikt in een marathoncompetitie.

Onderzoekers keken naar de fysieke conditie van 71 mensen die in de afgelopen drie jaar minstens één keer aan een marathonwedstrijd hadden deelgenomen en fysiek fit waren, zonder enige voorgeschiedenis van enige ziekte. Vervolgens werden de bloedmonsters van de deelnemers aan de studie afgenomen voor verder onderzoek en werd ook de mate van hun spierschade na het hardlopen waargenomen.

Onderzoekers ontdekten dat langeafstandslopers, naast een vastberaden intentie om kracht te oefenen, een speciale genetische code hebben waardoor hun lichaam minder creatinekinase en myoglobine kan produceren, eiwitten in het bloed die verband houden met spierafbraak. Deze verbinding komt door het lichaam vrij wanneer spieren na langdurig gebruik gespannen of beschadigd raken, bijvoorbeeld tijdens een marathon.

Voor de duidelijkheid, om een ​​marathon te voltooien, heb je ongeveer 30.000 stappen nodig, terwijl de voeten bij elke stap ladingen tot 1,5 tot 3 keer je lichaamsgewicht kunnen dragen.

Op deze manier voelt u zich sneller moe als er grote schade is aan spiervezels. Aan de andere kant geeft het lichaam van de hardloper dat dit specifieke gen heeft, heel weinig van deze eiwitten af. Hierdoor ervaren ze tijdens het hardlopen minder spierschade. Het is dit gen dat ervoor zorgt dat sommige mensen beter rennen dan anderen.

Mensen die sterk zijn in het hardlopen van lange afstanden, hebben de botstructuur van het langere been

Kortere en sterkere benen vertonen over het algemeen een beter loopvermogen, maar dit geldt alleen voor de acceleratiefase aan het begin van de race. Ondertussen hebben mensen met langere benen meestal langere passen. Dit is het voordeel in de mid-race-etappe wanneer ze de topsnelheid hebben bereikt, die moet worden gehandhaafd tot aan de finishlijn.

Onderzoekers van Penn University gebruikten MRI-beelden (Magnetic Resonance Imaging) van de benen van wedstrijdlopers, die minstens drie jaar ervaring hebben met sprintwedstrijden. Ze ontdekten dat deze professionele sprinters tot 6,2 procent langere voorvoetbotten hadden dan hun groep niet-sprinters.

Onderzoekers ontdekten ook dat hun achillespees (de grote ader achter de enkel die de kuitspieren met het hielbeen verbindt) ook een andere structuur heeft. De achillespees functioneert om de hiel op te tillen, bijvoorbeeld wanneer we op de tenen lopen of op de rem trappen. De korte "hefboomarm" van de achillespees van sprinters bleek 12 procent korter te zijn dan die van niet-sprinters. De lengte van de "hefboomarm" is de afstand tussen de achillespees en het rotatiecentrum van de enkelbeenderen.

Langeafstandslopers moeten in staat zijn om zeer hoge beenspierkracht te genereren in verhouding tot hun lichaamsgewicht, in de zeer korte tijd dat hun voet de grond raakt. Door de kortere "hefboomarm" lengte van de achillespees en langere teenbeenderen kan de loper een grotere contactkracht genereren tussen de voetzool en de grond, en die kracht langer vasthouden. Dit soort hardlooptechniek verbruikt minder energie en dus minder zuurstofopname, waardoor je energie kunt besparen tijdens het hardlopen.

Maar het is onduidelijk of routinematige training de structuur van de benen verandert, of dat sommige mensen gewoon fysiek als "hardlopers" worden geboren. Wat wel duidelijk is, deze fysieke eigenschap kan een hardloper echt een voordeel geven om meer kracht te genereren tijdens het langdurig hardlopen.

Mensen die lange afstanden lopen, hebben een gezondere levensstijl

Zelfs als je gezegend bent met genen en buitengewoon goed traint om het tempo van Usain Bolt te volgen, kunnen slechte levensstijlprincipes je ervan weerhouden om je beste hardloopvaardigheden te bereiken. Slechte voeding die u lege calorieën geeft zonder essentiële voedingsstoffen, kan het werk van het lichaam zelfs vertragen.

Als u uw lichaam niet gehydrateerd houdt met gewoon water, kan uw lichaam niet optimaal presteren. Onvoldoende rust en slechte slaapgewoonten kunnen uw lichaam van fitheid beroven.

Vers voedsel eten, veel water drinken, rust en adequate hersteltechnieken na de training zijn de sleutel tot het bereiken van het meest perfecte hardloopvermogen.

X