Het is belangrijk om te weten over been- en beenbreuken

De voet en het been zijn opgebouwd uit tientallen botten in een benige structuur als onderdeel van het bewegingssysteem. Ze werken samen om u te helpen lopen. Als zelfs maar één bot gebroken of gebroken is, zal het moeilijk voor u zijn om te lopen en activiteiten uit te voeren. Dus, hoe komen dit soort fracturen voor? Het volgende is een volledige uitleg van de definitie, symptomen, oorzaken en behandeling van beenbreuken.

Definitie van been- en beenbreuken

Been- en beenbreuken zijn wanneer een of meer botten in de voet en het been gebroken, gebroken of gebroken zijn. Botbreuken in de voeten en benen kunnen overal voorkomen, van de dij (femurfractuur), onderbeen (tibia- en fibulafractuur) tot de enkel, zool en teen.

De soorten fracturen die optreden, kunnen variëren, zoals open, gesloten en fractuurfracturen ontheemd of niet verplaatst breuk. De vorm van de breuk kan ook variëren, maar de meest voorkomende zijn transversaal, schuin, spiraalvormig of verkleind. Ondertussen is stressfractuur een type fractuur dat vaak voorkomt in de voet en enkel.

Breuk van het dijbeen

Dijbeenfractuur is een fractuur die optreedt in het bovenbeen of de dij. Het is het lange bot dat zich uitstrekt van de heup tot de knie en is het grootste, sterkste en langste bot in het lichaam. Deze fracturen van het dijbeen of dijbeen treden dus in het algemeen alleen op bij zeer sterke druk of impact.

Breuken van het scheenbeen en kuitbeen

Tibiale en fibulaire fracturen zijn aandoeningen waarbij de botten in het onderbeen, namelijk het scheenbeen (scheenbeen) en kuitbeen (kuitbeen), gebroken zijn. Beide botten kunnen tegelijkertijd breken. Scheenbeenfracturen komen echter vaker voor omdat ze een belangrijk onderdeel vormen van de knie- en beengewrichten en het grootste deel van uw gewicht ondersteunen.

Gebroken enkel

Een enkelfractuur is wanneer een of meer van de botten waaruit het enkelgewricht bestaat, breken of breken. De botten waaruit de enkel bestaat, zijn het onderste deel van het scheenbeen en kuitbeen en de talus (het kleine bot tussen het hielbeen en het scheenbeen en kuitbeen).

Gebroken vingers en voeten

Vinger- en voetfracturen komen meestal voor in de vingerkootjes, de kleine botten waaruit de vingers bestaan, evenals de middenvoetsbeentjes die zich in de voetzolen bevinden. Er zijn twee falanx-botten in de grote teen en drie falanx-botten in de andere vier tenen. Het middenvoetsbeentje heeft vijf segmenten, die elk zijn verbonden met een vinger erboven.

Onder deze botten is Jones-fractuur het meest voorkomende type fractuur. Jones-fracturen komen voor in de kleine botten van het vijfde middenvoetsbeentje (het bot in de voetzool dat aansluit op de pink) die minder bloed ontvangen. Daarom is dit type fractuur moeilijker te genezen.

Tekenen en symptomen van been- en beenbreuken

Veel voorkomende tekenen en symptomen van been- en beenbreuken zijn onder meer:

Intense pijn, die over het algemeen erger wordt bij beweging.
Gekneusd, gezwollen en gevoelig gevoel rond het gebroken been of been.
Vervormingen of misvormingen in de voet, zoals de zijkant van het been die wordt gebroken om korter te zijn of een deel dat uitsteekt.
Moeilijkheden met staan, lopen of gewichten dragen.
Gevoelloosheid in de voet of het been.
Er is een krakend geluid als het bot breekt.

Onder zware omstandigheden, zoals een open fractuur, kan het gebroken bot de huid binnendringen en letsel veroorzaken. Ondertussen zijn bij kinderen, vooral peuters, huilen en weigeren te lopen de meest voorkomende kenmerken van fracturen. De reden is dat peuters niet hebben kunnen uitleggen wat er met hem is gebeurd.

Oorzaken van been- en beenbreuken

Een veel voorkomende oorzaak van breuk of breuk is sterke druk of stoten. Bij been- en beenbreuken kan dit verschillende oorzaken hebben, zoals:

Vallen

Door vallen kan elk been of beenbot breken. Vooral struikelende valpartijen kunnen echter over het algemeen breuken in de enkels, voetzolen en tenen veroorzaken.

Ondertussen kan vallen van een hoogte tijdens het staan breuken van het scheenbeen en kuitbeen veroorzaken. Vallen van een hoogte kan ook dijbeenbreuken veroorzaken, vooral bij ouderen met zwakke botten.

Ongeluk

Been- en beenbreuken kunnen ook optreden als gevolg van ongevallen, zowel motorfietsen als auto's. Dit is de meest voorkomende oorzaak, waaronder aangereden worden door een auto of motor tijdens het lopen.

Sportblessure

Verwondingen tijdens contactsporten, zoals vallen tijdens het skiën, geraakt worden door andere spelers tijdens het voetballen, geraakt worden door een hockeystick, enz., Zijn veelvoorkomende oorzaken van fracturen van het scheenbeen en kuitbeen.

Val van goederen

Door zware voorwerpen in het voetgedeelte te laten vallen, vooral de zolen en tenen, kan dat gedeelte van het bot breken.

Overmatig gebruik van voeten

Overmatig en overmatig gebruik van de been- en beenbeweging kan beenbreuken of stressfracturen veroorzaken, zoals hardlopen of springen over lange afstanden.

Afgezien van de bovengenoemde, zei de Mayo Clinic, kunnen beenbreuken bij kinderen ook optreden als gevolg van misbruik, vooral als het optreedt voordat het kind kan lopen.

Risicofactoren voor beenbreuken

Er wordt ook gezegd dat verschillende factoren het risico van een persoon op botbreuken in de voeten en benen verhogen. Deze risicofactoren, namelijk:

Een atleet doet of doet vaak sportactiviteiten met een hoge intensiteit, zoals basketbal, voetbal, gymnastiek, tennis, hardlopen, gymnastiek, hockey, enzovoort.
Gebruik van ongeschikte sporttechnieken of -apparatuur, zoals verkeerd schoenen gebruiken of niet opwarmen voor de training.
Werk in een omgeving waar het risico bestaat van vallen van hoogte of vallende zware voorwerpen, zoals een bouwplaats.
Bepaalde aandoeningen die botten verzwakken, zoals osteoporose.
Geschiedenis van reumatoïde artritis of diabetes.
Roken gewoonte.

Hoe been- en beenbreuken te diagnosticeren

Om een diagnose te stellen van een fractuur die optreedt in het been of been, zal de arts vragen hoe het letsel is ontstaan en welke symptomen u heeft. De arts kan u ook vragen naar uw algemene medische geschiedenis, inclusief eventuele medische aandoeningen die u heeft, zoals diabetes enzovoort. Vervolgens zal de arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren om te controleren op zichtbare tekenen van breuk.

Als een breuk wordt vermoed, kan uw arts beeldvormende tests bestellen, zoals röntgenfoto's, of CT- en MRI-scans om de toestand van uw botten en interne structuren in meer detail te achterhalen. Botten scan (botscan) of andere tests kunnen ook worden gedaan om de arts te helpen bij het diagnosticeren van fracturen die niet zichtbaar zijn op röntgenfoto's of om bepaalde medische aandoeningen te hebben.

Medicatie en behandeling van been- en beenbreuken

Medicijnen en behandeling voor fracturen in de benen of benen kunnen variëren. Dit hangt af van de specifieke locatie van het gebroken bot, de oorzaak van het letsel, het type breuk, de ernst, de leeftijd en de algehele gezondheidstoestand van de patiënt. Over het algemeen is de behandeling van fracturen in de voet of het been echter:

Cast of andere ondersteuning

Het verminderen van beweging en het op de juiste plaats houden van het gebroken bot zijn belangrijk bij het genezingsproces van fracturen, ook in het been en het been. Een manier om dit te bereiken is door een gipsverband of spalk te plaatsen in het gebied van het been of been dat de breuk heeft.

Voordat u het apparaat installeert, zal de arts er echter eerst voor zorgen dat uw botten zich in de juiste en normale positie bevinden. Wanneer het verschuift, zal de arts uw botten eerst uitlijnen, zodat ze genezen en weer bij elkaar komen in de juiste positie. Over het algemeen vereist deze procedure algemene of lokale anesthesie.

Naast een gipsverband of spalk kan de arts voor fracturen van de pols, voetzolen en tenen eenvoudig andere verwijderbare steunen bevestigen, zoals beugel,een laars, of schoen met een stijve zool. Raadpleeg voor de juiste ondersteuning voor uw aandoeningen.

Drugs

Mogelijk moet u ook medicijnen gebruiken om pijn en ontsteking door breuken in uw dijen, onderste ledematen en enkels, voetzolen en tenen te verminderen. Geneesmiddelen die over het algemeen door artsen worden gegeven, namelijk pijnstillers, zoals paracetamol, ibuprofen of andere sterkere medicijnen.

Operatie

Bij ernstige fracturen moet u mogelijk een operatie ondergaan om het genezingsproces op één lijn te brengen en te helpen. Tijdens de operatie worden breukpennen, intern of extern, bevestigd om het gebroken bot in de juiste positie te houden terwijl het geneest.

Over het algemeen wordt deze procedure uitgevoerd als u bepaalde aandoeningen heeft, zoals:

Breuk van meer dan één bot.
Het gebroken bot is ver genoeg bewogen.
De breuk heeft het gewricht aangetast.
Er is schade aan de omliggende ligamenten opgetreden.
De breuk heeft zich uitgebreid tot het gewricht.
Een ongeval dat zo ernstig is dat het een open breuk veroorzaakt.
Geneest niet met alleen een gipsverband of ander ondersteuningsapparaat.

Bovendien is een operatie ook de meest uitgevoerde behandeling om het genezingsproces van een dijbeenfractuur of dijbeenfractuur, zowel rechts als links, te bevorderen. Niet-chirurgische genezing van een femurfractuur is uiterst zeldzaam, behalve bij kinderen die mogelijk adequaat worden behandeld met een gipsverband.

Fysiotherapie

Zodra uw bot genezen is verklaard, heeft u over het algemeen revalidatie of fysiotherapie nodig om de stijfheid te verminderen en het bewegingsbereik van het geblesseerde been en been te vergroten. Dit komt doordat het gebrek aan beweging tijdens het gebruik van een gipsverband ervoor zorgt dat uw voeten en benen vatbaarder worden voor stijfheid en dat de spieren eromheen zwak worden.

Hoe lang kan het duren om weer te gaan lopen na een been- en beenbreuk?

U wordt genezen verklaard als het gebroken bot weer is aangesloten of de breuk is verdwenen. De duur van het genezingsproces kan variëren, afhankelijk van de specifieke locatie van het gewonde bot, de leeftijd en de ernst.

Bij een fractuur van het dijbeen of fractuur van het dijbeen kan de genezingstijd tot 3-6 maanden duren, terwijl fracturen van het scheenbeen (scheenbeen) en kuitbeen (kuitbeen) wel 4-6 maanden kunnen duren. Ondertussen duurt het bij een enkelfractuur over het algemeen tot 6 weken voordat het bot is genezen. De voetzolen kunnen in 6-8 weken genezen en de tenen kunnen 4-8 weken aanhouden.

Het genezingsproces kan langer duren als u een type open fractuur heeft die risico loopt op infectie, een hoge ernst heeft of bepaalde medische aandoeningen heeft. Wat betreft kinderen, het genezingsproces kan sneller zijn.

Tijdens deze genezingsperiode moet u mogelijk krukken (krukken) gebruiken. Zelfs nadat u hersteld bent, heeft u mogelijk nog steeds krukken of zelfs andere ondersteunende apparaten nodig bij het uitvoeren van activiteiten, zoals lopen, te lang staan en meer.

De krukken of krukken kunnen langzaam worden verwijderd totdat u volledig hersteld bent en zoals gewoonlijk activiteiten kunt uitvoeren, waaronder lopen. Volg altijd de instructies van de arts met betrekking tot het juiste moment om normaal te kunnen lopen en activiteiten uit te voeren zoals gewoonlijk.

Tips om het herstelproces te versnellen na een gebroken been en been

Om het genezingsproces te versnellen kun je onderstaande tips volgen tijdens de genezings- en herstelperiode van je been- en beenbreuk. Hier zijn de tips:

Eet het aanbevolen voedsel voor breuken, zoals melk, en vermijd voedsel dat het herstel kan vertragen.
Breng ijs aan op delen van de voeten en benen die pijn en zwelling ervaren.
Rijd niet terwijl u zich in een cast-, opstart- of ander ondersteuningsapparaat bevindt.
Breng het geblesseerde been in rust omhoog om zwelling te helpen verminderen.
Na herstel, haast u niet terug naar normale activiteiten, vooral niet bij zware activiteiten. Begin langzaam terug te keren naar activiteiten en zoals voorgeschreven door uw arts.