Schizotipale stoornissen: definitie, symptomen en behandeling

In een digitaal tijdperk dat steeds geavanceerder wordt, zijn er ironisch genoeg nog steeds veel mensen die nog steeds in bovennatuurlijke en mystieke dingen geloven. Ga bijvoorbeeld naar de pesugihan-plaats om een ​​lotnummer te krijgen of om nakomelingen te vragen. Maar wist u dat het geloven in mystieke dingen, waardoor het moeilijk wordt om contact te maken met en interactie met andere mensen te krijgen, een symptoom kan zijn van een psychische stoornis die schizotypische stoornis wordt genoemd? Waarom is dat?

Wat is een schizotipale stoornis?

Persoonlijkheid bepaalt hoe een persoon met anderen omgaat, omdat persoonlijkheid bepaalt hoe jij jezelf en de omgeving om je heen ziet.

Schizotypische stoornis is een persoonlijkheidsstoornis die het voor een persoon moeilijk maakt om hechte relaties met andere mensen te ontwikkelen, omdat ze zich erg ongemakkelijk voelen om met hen om te gaan. Bovendien heeft iemand met deze aandoening een abnormale manier van denken, waardoor ze gedrag vertonen dat vaak excentriek is.

Mensen die deze aandoening ervaren, hebben vaak verkeerde gedachten als gevolg van hun verkeerde begrip van alledaagse gebeurtenissen, ook al zijn deze gebeurtenissen normaal voor andere mensen. Ze zijn erg bijgelovig en hebben hun eigen gedachten over iets, ook al is het niet normaal of wijkt het af van de sociale normen van de omgeving om hen heen.

Deze "rare" denkpatronen veroorzaken vaak angst en depressie bij patiënten. Als gevolg hiervan richt de behandeling zich alleen op de symptomen van depressie en angststoornissen zonder de symptomen van persoonlijkheidsstoornissen die ze ervaren te overwinnen.

Oorzaken van schizotipale stoornissen

Er wordt gedacht dat veel dingen de oorzaak zijn van schizotypische stoornissen. Eén theorie stelt dat het optreden van deze aandoening het resultaat is van de interactie van erfelijke, sociale en psychologische factoren.

Schizotypische stoornis kan worden geërfd van eigenschappen, maar sociale rollen zoals ouderschap en sociale associatie met nieren uit de kindertijd, temperamentfactoren en hoe het problemen oplost, kunnen ook de ontwikkeling van persoonlijkheidsstoornissen beïnvloeden.

Symptomen van schizotypische persoonlijkheidsstoornis

Over het algemeen resulteert een schizotypische persoonlijkheidsstoornis in zeer minimale patronen van sociale en interpersoonlijke vaardigheden als gevolg van abnormale denkpatronen. Deze stoornis gaat ook gepaard met ongemak bij het omgaan en het niet kunnen hebben van hechte relaties.

Meer specifiek zijn de symptomen die mensen met deze aandoening ervaren echter gevarieerder. Dit bevat:

• Heb een sterk geloof in magische, mystieke, occulte, occulte dingen, ook al zijn ze tegen de norm
• Vaak illusies over bovennatuurlijke ervaringen of ongebruikelijke gebeurtenissen
• Een onaards idee hebben
• Een manier van spreken en woorden hebben die voor anderen niet duidelijk zijn om te begrijpen
• Toont vaak onnatuurlijke emoties
• Voel me erg ongemakkelijk in sociale situaties
• Je te paranoïde voelen over bepaalde dingen
• Heeft een ongebruikelijk of excentriek uiterlijk
• Slechts weinigen hebben goede vrienden of vertrouwelingen, behalve naaste familie
• Sociale angst ervaren en je paranoïde voelen over het omgaan met iemand, zelfs nadat je hem al heel lang kent.

Hoe kunnen schizotipalen worden herkend?

Een persoon kan alleen schizotypisch worden verklaard als hij volwassen is. De reden is dat persoonlijkheidsstoornissen zich alleen over een lange tijd kunnen vormen. Individuen op de leeftijd van kinderen en adolescenten ervaren continu veranderingen en persoonlijkheidsrijping. Symptomen van schizotypische stoornissen kunnen toenemen tot in de volwassenheid en vervolgens afnemen in de late volwassenheid voordat ze de bejaarden ingaan of rond de 40-50 jaar.

Een diagnose van een psychiatrische professional kan betrekking hebben op eerdere symptomen en gedragspatronen bij een persoon die ervan wordt verdacht een schizotypische persoonlijkheidsstoornis te hebben. Het bepalen van de diagnose bij individuen voordat ze volwassen worden, kan worden gedaan als de symptomen van deze aandoening aanwezig zijn en gedurende ten minste een jaar aanhouden. Bovendien is de vroege opsporing van deze aandoening gebaseerd op een familiegeschiedenis van schizofrenie.

Wat is het verschil tussen schizotipale en schizofernie?

Schizotypische persoonlijkheidsstoornis wordt vaak aangezien voor een ernstige psychische stoornis schizofrenie. Beide kunnen symptomen van psychose veroorzaken die het voor een persoon moeilijk maken om te onderscheiden wat de echte realiteit is en wat alleen maar hallucinatie / verbeelding is.

De frequentie en intensiteit van hallucinogene episodes en waanvoorstellingen bij symptomen van schizotypische persoonlijkheidsstoornis zijn over het algemeen echter minder ernstig dan bij schizofernie. Over het algemeen is iemand met een schizotypische stoornis zich nog min of meer bewust van het verschil tussen realiteit en denken, maar mensen met schizofrenie zullen het erg moeilijk vinden om de waanvoorstellingen die ze ervaren te overwinnen. Ze kunnen over het algemeen niet zeggen welke rijken echt zijn en welke illusoir.

Hoewel de twee verschillend zijn, kan schizoferniebehandeling een positief effect hebben op mensen met schizotypische stoornissen.

Behandeling van schizotipale stoornissen

Passende behandeling is nodig voor mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis, want als deze niet wordt behandeld, bestaat de kans op een ernstige achteruitgang van de sociale en beroepsvaardigheden. Omvattende behandelingen zoals psychiatrische therapie en drugsgebruik zijn nodig om nieuwe denk- en gedragspatronen te vormen en de symptomen van schizotypische stoornissen te verlichten. Het is echter waarschijnlijk dat dit nog lang zal moeten gebeuren.