Inhoudsopgave:
- Ptosis, een afwijking in de oogleden waardoor de ogen sluiten bij overlijden
- Waarom komt ptosis voor bij mensen die overlijden?
Niet iedereen sterft geblinddoekt. Soms, wanneer een persoon sterft, zowel in de film als in de echte wereld, kunnen de ogen van de persoon die stierf, blijven openen, ook al is hij of zij overleden. Hierdoor werden zijn ogen door iemand anders gedwongen gesloten om ze te sluiten.
Soms gebruiken mensen zelfs munten om de ogen van een overledene gesloten te houden. Dit komt omdat sterven met onze ogen open vaak wordt geassocieerd met een gevoel van onbehagen of angst veroorzaakt door acties uit het verleden, dus we zijn vaak angstig als een familielid sterft met de ogen open.
Het is echter niet ongebruikelijk dat mensen vlak voor hun dood sterven met hun ogen volledig gesloten. Mensen die geblinddoekt sterven, worden vaak beschouwd als kalm en zonder spijt te zijn gestorven.
Deze toestand van het sluitende oog staat bekend als ptosis. Wat wordt eigenlijk bedoeld met ptosis?
Ptosis, een afwijking in de oogleden waardoor de ogen sluiten bij overlijden
Dit fenomeen van het sluiten van de ogen wordt ptosis genoemd. De algemene definitie van ptosis is het afhangen of sluiten van het bovenste ooglid.
Deze aandoening kan optreden bij mensen die nog in leven zijn als gevolg van een beroerte, of bij bepaalde ziekten waarbij de innervatie rond de ogen betrokken is. Deze ptosis-aandoening kan echter ook voorkomen bij mensen die spontaan overlijden.
Het sluiten van de oogleden of ptosis kan minimaal (1-2 mm), matig (3-4 mm) of ernstig (> 4 mm) optreden, of kan zelfs volledig sluiten. Ptosis kan optreden vanaf de geboorte of gedurende het hele leven tot aan de dood. Ptosis kan ook aan één kant van het oog alleen of aan beide voorkomen.
Waarom komt ptosis voor bij mensen die overlijden?
Op basis van onderzoek in het ziekenhuis bleek dat 63% van de mensen stierf met gesloten ogen. Dit is in verband gebracht met de betrokkenheid van het centrale zenuwstelsel.
Het sluiten van het oog wordt veroorzaakt door samentrekkingen van de oogspieren en oogleden, die zijn uitgerust met verschillende zenuwvezels. De stimulatie van deze zenuwvezels kan een verstoring veroorzaken bij het openen of sluiten van het oog.
Verschillende ziekten waarbij het centrale zenuwstelsel van de mens betrokken is, kunnen deze gebeurtenis veroorzaken, zoals de overdracht van een tumor naar de hersenen, of hepatische encefalopathie, een aandoening waarbij het ammoniakgehalte in het bloed zich ophoopt, zodat het de innervatie beïnvloedt.
Dus in het algemeen is het sluiten van de ogen op het moment van overlijden te wijten aan contact met het zenuwstelsel, en is het een neurologisch kenmerk van een ziekte. Of iemand nu met gesloten ogen of zelfs met open ogen sterft, dit heeft niets te maken met zonde, gebeurtenissen uit het verleden, of de persoon "kalm" stierf of niet.
