Albuminurie (proteïnurie): symptomen, oorzaken en behandeling

Definitie

Wat is albuminurie (proteïnurie)?

Albuminurie (proteïnurie) is een aandoening waarbij urine of urine een abnormale hoeveelheid albumine bevat. Albumine is een soort eiwit in het bloed. Deze aandoening is geen ziekte, maar een symptoom dat op een bepaalde ziekte kan duiden.

Gezonde nieren laten niet te veel proteïne door de nierfilters. Filters die door een nieraandoening zijn beschadigd, kunnen er echter voor zorgen dat eiwitten zoals albumine uit het bloed in de urine lekken.

Deze aandoening, ook wel proteïnurie genoemd, is vaak een symptoom van een nieraandoening, vooral als u ernstige proteïnurie heeft waarbij uw urine 2-3 gram proteïne per dag bevat.

Hoe vaak komt deze aandoening voor?

Deze aandoening kan optreden bij patiënten van elke leeftijd. Albuminurie kan worden behandeld door risicofactoren te verminderen. Praat met uw arts voor meer informatie.

Tekenen en symptomen

Wat zijn de tekenen en symptomen van albuminurie?

Gewoonlijk vertonen patiënten met deze aandoening geen symptomen, vooral niet wanneer zich een nieuwe ziekte voordoet. Albuminurie kan echter symptomen veroorzaken nadat de ziekte ernstiger is geworden, waaronder:

• vaker plassen (overactieve blaas),
• moeilijk om te ademen,
• misselijkheid en overgeven,
• vermoeidheid,
• verlies van eetlust,
• zwelling in het gebied van het gezicht, de buik of benen en rond de enkels,
• spierkrampen 's nachts,
• gezwollen ogen, en
• schuimende urine.

Dit symptoom is ook een teken van chronische nierziekte. Bovendien zullen grote hoeveelheden eiwit in de urine ook een aandoening veroorzaken die nefrotisch syndroom wordt genoemd.

Nefrotisch syndroom veroorzaakt waterophoping in het lichaam. Door dit overtollige water zal uw lichaam in verschillende delen opzwellen.

Er kunnen tekenen en symptomen zijn die hierboven niet worden vermeld. Raadpleeg uw arts als u zich zorgen maakt over een bepaald symptoom.

Wanneer moet ik naar een dokter?

U moet onmiddellijk een arts raadplegen als u een of meer van de verschillende symptomen heeft ondervonden. Vooral als u zwelling en schuimende urine begint te krijgen, moet u onmiddellijk naar uw arts gaan, zodat u zo snel mogelijk kunt worden behandeld.

Oorzaak

Wat veroorzaakt deze aandoening?

Eiwit kan in de urine terechtkomen als de nieren niet goed werken. De bloedvaten in de nieren, de glomerulus genaamd, werken door afvalproducten uit het bloed te filteren en de componenten te behouden die het lichaam nodig heeft, inclusief eiwitten.

De glomerulus zorgt ervoor dat eiwitten en grotere bloedcellen niet in de urine terechtkomen. Als er iets in de tubulus komt, zullen de nieren het eiwit weer opvangen en in het lichaam opslaan.

Maar als ze allebei verstoord zijn of als er een overmatige eiwitbelasting is, zal dit eiwit ook in de urine stromen.

Daarnaast kan de aanwezigheid van urinewegstenen ook proteïnurie veroorzaken.

Niet alleen niergerelateerde ziekten, deze ziekte kan ook worden veroorzaakt door tijdelijke gezondheidsproblemen zoals uitdroging, ontsteking en lage bloeddruk.

Te intensieve lichaamsbeweging, stress, gebruik van aspirinegeneesmiddelen en blootstelling aan kou zijn andere oorzaken die proteïnurie kunnen veroorzaken.

Risicofactoren

Wat verhoogt mijn risico op albuminurie?

Er zijn verschillende factoren die u een verhoogd risico op albuminurie kunnen geven. De twee ziekten die het vaakst worden veroorzaakt, zijn diabetes en hoge bloeddruk.

Andere soorten nieraandoeningen die geen verband houden met diabetes of hoge bloeddruk, kunnen er ook voor zorgen dat eiwitten in de urine lekken.

Andere risicofactoren zijn onder meer:

• zwaarlijvigheid,
• ouder dan 65 jaar, en
• familiegeschiedenis van nierziekte.

Sommige mensen hebben meer proteïne in de urine als ze rechtop staan ​​dan wanneer ze liggen. Deze aandoening wordt orthostatische proteïnurie genoemd.

Er zijn ook verschillende aandoeningen die bijdragen aan een verhoging van het eiwitgehalte in de urine, waaronder:

• auto immuunziekte,
• plasmacel kanker (multipel myeloom),
• hartziekte,
• acute nierontsteking,
• pre-eclampsie, een complicatie in de vorm van hoge bloeddruk bij zwangere vrouwen,
• intravasculaire hemolyse of de vernietiging van rode bloedcellen en het vrijkomen van hemoglobine in de bloedbaan,
• nierkanker, en
• congestief nierfalen.

Diagnose

Hoe deze aandoening diagnosticeren?

Proteïnurie kan worden opgespoord door een urinetest. Je hebt er geen speciale voorbereiding voor nodig. U kunt deze test zelfs thuis doen, volgens de instructies van uw arts.

Test peilstok

Een eenvoudige test is een urinetest met peilstok (een kleine plastic strip met indicatorpapier) die zeer kleine hoeveelheden eiwit kan detecteren.

Als er later te veel substantie in de urine zit, zullen de uiteinden van kleur veranderen. Omdat eiwit in de urine slechts tijdelijk kan duren, moet deze test regelmatig worden uitgevoerd om te bepalen of u echt nierproblemen heeft.

Test peilstok Dit is erg gevoelig, maar kan niet precies meten hoeveel eiwitalbumine er in de urine zit. Om een ​​nauwkeurige meting te krijgen, moet uw urine in een laboratorium worden gecontroleerd.

Als de resultaten niet doorslaggevend zijn, wordt de resterende urine onder een microscoop onderzocht. Uit deze observaties zal de arts stoffen ontdekken die niet in de urine zouden moeten zitten, zoals rode en witte bloedcellen, bacteriën of kristallen die kunnen uitgroeien tot nierstenen.

Een positieve urinetest voor proteïne geeft niet aan of u een nieraandoening heeft. Als het resultaat echter elke keer dat u de test doet, nog steeds positief is, is de kans groot dat uw nieren problemen hebben.

Albumine- en creatininegehalte testen

Deze test wordt gedaan om te laten zien hoeveel proteïne-albumine- en creatininespiegels binnen 24 uur in de urine zijn uitgescheiden. Creatinine is een afvalproduct dat in de nieren is gefilterd en vervolgens wordt uitgescheiden door te plassen.

Er wordt gezegd dat ACR hoog is als het resultaat hoger is dan 30, dit duidt op een aanzienlijke eiwitlekkage. Hoe hoger het niveau, hoe gevaarlijker de impact zal zijn.

ACR's variërend van 3-30 vereisen meestal geen actie, maar patiënten zullen jaarlijks moeten worden gescreend. Ondertussen vereist een ACR van minder dan 3 mg / mmol geen verdere actie.

Verder onderzoek

Als de ACR hoog is, zal de arts de medische geschiedenis van de patiënt en familie bekijken en vervolgens verder nieronderzoek uitvoeren. Deze onderzoeken kunnen zijn:

• Bloed Test​Bloedonderzoeken worden uitgevoerd om creatininespiegels en eiwitten te meten en de glomerulaire filtratiesnelheid te schatten. Deze test kan ook een beeld zijn van hoe goed uw nieren werken.
• Scantest​Tests zoals CT scannen of echo's kan u een afbeelding van de nier laten zien die de arts kan helpen eventuele problemen erin op te sporen.
• Urine-eiwit-elektroforese​De arts zal in het urinemonster naar bepaalde soorten eiwitten zoeken die op een ziekte kunnen duiden.
• Immunotherapie bloedtest. De test is gericht op het vinden van een eiwit dat immunoglobuline wordt genoemd en dat een infectiebestrijdend antilichaam in het bloed is.
• Nierbiopsie​Bij deze procedure wordt een klein deel van het nierorgaan verwijderd. Later zal dit monster onder een microscoop worden onderzocht.

Behandeling

De verstrekte informatie is geen vervanging voor medisch advies. Raadpleeg ALTIJD uw arts.

Wat zijn de behandelingen voor albuminurie?

Albuminurie is geen specifieke ziekte, dus de behandeling hangt af van het identificeren en behandelen van de oorzaak. Over het algemeen heeft u geen behandeling nodig als uw proteïnurie de neiging heeft om normaal te zijn.

Het is anders als de aandoening wordt veroorzaakt door een nieraandoening, goede medische zorg is erg belangrijk. Onbehandelde chronische nierziekte kan leiden tot nierfalen.

Er worden soms medicijnen gegeven, vooral aan mensen met diabetes en / of hoge bloeddruk. Medicijnen kunnen uit twee klassen medicijnen komen, namelijk ACE (angiotensine omzettend enzym) remmers en ARB (angiotensine-receptorblokkers).

De twee soorten medicijnen worden eigenlijk op grotere schaal gebruikt om de bloeddruk te helpen verlagen. Bij patiënten met albuminurie kan dit medicijn echter de nieren helpen beschermen tegen schade.

Een passende behandeling - vooral bij patiënten met chronische ziekten zoals diabetes en hoge bloeddruk - is belangrijk om progressieve nierbeschadiging die albuminurie veroorzaakt, te voorkomen.

Bij patiënten met diabetes en hoge bloeddruk dienen patiënten met albuminurie ook de bloedsuikerspiegel onder controle te houden.

Bovendien moeten diabetespatiënten een jaarlijkse glomerulaire filtratiesnelheid (GFR) -test ondergaan. Als er nierproblemen zijn, wordt de patiënt doorverwezen naar een nefroloog, een arts die gespecialiseerd is in nieraandoeningen.

Ondertussen, als albuminurie optreedt bij zwangere vrouwen met pre-eclampsie, moet hun toestand meer worden gecontroleerd. Gelukkig verdwijnt de meeste albuminurie vanzelf nadat de baby is geboren.

Zelfs als de patiënt geen andere ziekten heeft, zoals diabetes, bloeddrukproblemen of andere aandoeningen, kunnen bloeddrukmedicijnen worden voorgeschreven om nierbeschadiging te voorkomen.

Huismiddeltjes

Wat zijn enkele veranderingen in levensstijl of huismiddeltjes die kunnen worden gebruikt om albuminurie te behandelen?

Omdat deze aandoening kan worden veroorzaakt door een ziekte waaraan u lijdt, moet u ervoor zorgen dat u wegblijft van dingen die de symptomen veroorzaken.

Over het algemeen moet u echter verschillende wijzigingen aanbrengen, vooral in uw dieet. Hier zijn manieren die u kunnen helpen om met albuminurie om te gaan.

• Als u een aandoening van het vasthouden van water heeft die albuminurie veroorzaakt, verminder dan de hoeveelheid zout en water die u in uw dagelijkse voeding binnenkrijgt. Natrium in zout verhoogt ook de glomerulaire capillaire druk die het werk verstoort.
  
• Als u een hoge bloeddruk heeft, verminder dan ook het zoutgehalte in uw dieet en pas uw dieet goed aan.
  
• Zorg voor een gezond gewicht. Obesitas is vaak een trigger geweest voor verschillende gezondheidsproblemen, waaronder de gezondheid van uw nieren en urinewegen. Behalve het eten van gezond voedsel, moet u uw lichaam ook actiever maken door lichaamsbeweging of andere fysieke activiteiten.

Als u vragen heeft, raadpleeg dan uw arts voor de beste oplossing voor uw probleem.