Aangeboren hartafwijkingen: symptomen, soorten en behandeling

X

Definitie van aangeboren hartafwijkingen

Wat is een aangeboren hartafwijking (CHD)?

Aangeboren hartafwijking (CHD) is een afwijking in de structuur van het hart die meestal optreedt vanaf de geboorte. Dit hartafwijking kan de structuur, plaatsing van de slagaders, bloedvaten, hartwanden, hartkleppen en andere zaken die verband houden met de hartfunctie veranderen.

De aanwezigheid van deze aandoeningen kan veranderingen in de normale bloedstroom door het hart veroorzaken. De bloedstroom kan vertragen, in de verkeerde richting of plaats stromen of volledig geblokkeerd raken.

Als de aandoening ernstig en levensbedreigend is, zal de behandeling zo vroeg mogelijk worden gestart om levensbedreigende complicaties te voorkomen.

Dit hartafwijking heeft verschillende soorten. Beginnend bij eenvoudige aandoeningen waarvoor geen chirurgische ingrepen nodig zijn, tot complex en kritisch.

In grote lijnen is aangeboren hartafwijking onderverdeeld in 2 soorten, namelijk:

Cyanotische aangeboren hartziekte

Cyanotische aangeboren hartziekte is een hartafwijking die de hoeveelheid zuurstof in het lichaam kan verminderen. Deze aandoening treedt op omdat zuurstofrijk bloed zich mengt met bloed dat minder zuurstof bevat. Als gevolg hiervan bereikt slechts een kleine hoeveelheid zuurstofrijk bloed de lichaamsweefsels.

Deze aandoening veroorzaakt een blauwachtige verkleuring van de huid, tantes en de coating van de nagels (cyanose). Cyanotische aangeboren hartafwijkingen bij zuigelingen en kinderen zijn onderverdeeld in verschillende typen, namelijk:

• Tetralogie van Fallot (een combinatie van vier aandoeningen, namelijk pulmonale stenose, ventriculair septumdefect, rechterventrikelhypertrofie en aorta-onderdrukking).
• Pulmonale atresie (een longaandoening waarbij bloed uit het hart terugkeert naar de longen).
• Truncus arteriosus (een grote slagader die het hart verlaat en dat verondersteld wordt twee slagaders te zijn).
• Hypoplastisch linkerhartsyndroom (linkerkant van het hart die niet volledig is opgeblazen).
• Afwijkingen van de tricuspidalisklep (tricuspidalisklep die zich niet goed of helemaal niet vormt).

Asianotic aangeboren hartziekte

Asianotic aangeboren hartafwijking is een hartafwijking die meestal geen invloed heeft op de hoeveelheid zuurstof of bloed die de lichaamsweefsels bereikt.

Daarom zal de huidskleur van de baby of het kind niet blauwachtig zijn. Het verschijnen van blauwachtige symptomen treedt vaak op wanneer de baby huilt of borstvoeding geeft.

Deze Asianotic aangeboren hartziekte is verder onderverdeeld in verschillende soorten die kunnen voorkomen bij zuigelingen en kinderen, namelijk:

• Ventriculair septumdefect of ventriculair septumdefect (een gat in de wand tussen de ventrikels).
• Atriaal septumdefect of atriaal septumdefect (een gat in de wand tussen de atria).
• Patent ductus arteriosus (de twee belangrijkste slagaders van het hart sluiten niet goed na de geboorte).
• Pulmonale klepstenose (vernauwing van de klep waardoor bloed van het hart naar de longen stroomt).
• Aortaklepstenose (de opening tussen de vier kamers van het hart bij de geboorte).
• Coarctatie van de aorta (vernauwing van het deel van het grote bloedvat dat bloed van het hart naar de rest van het lichaam transporteert).

Hoe vaak komt deze ziekte voor?

Aangeboren hartafwijkingen zijn een veel voorkomende hartafwijking, vooral bij zuigelingen en kinderen. Hartafwijkingen komen vaak samen met het syndroom van Down en Duitse mazelen voor.

Moeders die vóór de zwangerschap diabetes hebben, gewend zijn aan het drinken van alcohol en roken, lopen het risico om kinderen met deze hartafwijking te baren.

Tekenen en symptomen van aangeboren hartafwijkingen

In de meeste gevallen zijn de symptomen van een aangeboren hartafwijking niet altijd direct waarneembaar. Sommige kunnen al vroeg worden opgespoord via zwangerschapsechografie, maar sommige baby's vertonen helemaal geen afwijkingen tijdens de baarmoeder.

Tekenen en symptomen verschijnen pas bij de geboorte. Symptomen van aangeboren hartafwijkingen die bij zuigelingen of kinderen voorkomen, zijn niet altijd hetzelfde.

Op de Mayo Clinic-pagina rapporteren de symptomen van aangeboren hartafwijkingen bij baby's en kinderen die na de geboorte optreden:

• De lippen, huid, vingers en tenen van de baby zien er blauwachtig of grijsachtig uit.
• Baby's ervaren kortademigheid of ademen sneller dan normaal.
• Baby's hebben moeite met eten.
• Baby's ervaren zwelling in de benen, buik of het gebied rond de ogen.
• Groeiachterstand en ontwikkeling van de baby en een laag lichaamsgewicht.

De hierboven genoemde symptomen zijn ernstige tekenen. Dus als u merkt dat uw baby deze symptomen ervaart, ga dan onmiddellijk naar de dokter of het ziekenhuis.

Soms wordt een aangeboren hartaandoening niet meteen gediagnosticeerd omdat de eerste symptomen binnen een paar jaar na de geboorte verschijnen.

De arts zal uw kind gewoonlijk adviseren om een ​​echocardiogram, röntgenfoto van de borstkas of een MRI-onderzoek (magnetische resonantie beeldvorming).

Wanneer het kind opgroeit, kan een aangeboren hartafwijking ontstaan ​​met symptomen zoals:

• Gemakkelijke kortademigheid tijdens het sporten of het doen van activiteiten.
• Word snel moe tijdens het doen van activiteiten, zelfs flauwvallen.
• Flauwvallen tijdens het sporten of tijdens activiteiten.
• Zwelling in verschillende delen van het lichaam.

Wanneer moet je naar een dokter?

Ernstige aangeboren hartaandoeningen worden meestal gediagnosticeerd vóór of nadat de baby is geboren. Neem uw baby onmiddellijk in en laat hem door de arts controleren als u de bovengenoemde tekenen en symptomen ziet.

Uw arts zal u vertellen of de symptomen van uw kleintje worden veroorzaakt door een hartafwijking of een andere medische aandoening.

Maar maak u geen zorgen, u kunt uw risico op het ontwikkelen van deze ziekte verkleinen door de bestaande risicofactoren te verminderen. Raadpleeg uw arts voor meer informatie.

Oorzaken van aangeboren hartafwijkingen

De belangrijkste oorzaak van aangeboren hartafwijkingen is dat het hart zich niet normaal ontwikkelt terwijl de baby nog in de baarmoeder zit. In sommige gevallen is de oorzaak niet met zekerheid bekend.

Volgens de National Heart, Lung and Blood kunnen genetische problemen ook een oorzaak zijn van een aangeboren hartaandoening. Meer specifiek kan dit het gevolg zijn van veranderingen in DNA, genen of chromosomen die al dan niet van de ouder komen. Daarom wordt deze aandoening door de familie doorgegeven.

Ondertussen, op basis van het type aangeboren hartaandoening, zijn enkele van de oorzaken van deze aandoening:

Er vormt zich een gat in het hart

Een gat dat zich vormt in de wand tussen de atria, bloedvaten en kamers van het hart kan aangeboren hartafwijkingen veroorzaken.

Het gat zorgt ervoor dat zuurstofrijk bloed zich mengt met zuurstofarm bloed waardoor de weefsels van het lichaam minder zuurstof krijgen.

Abnormale structuur van het hart en de ondersteunende organen

Aangeboren hartafwijkingen kunnen worden veroorzaakt doordat de linkerkant van het hart zich niet normaal ontwikkelt.

Het kan ook optreden als gevolg van abnormale hartbloedvaten. Dit kan duiden op een onjuiste locatie van de bloedvaten, de aanwezigheid van vernauwing van de bloedvaten of de richting van de bloedsomloop die niet geschikt is.

Behalve bloedvaten kunnen ook hartkleppen worden uitgeschakeld. Dit kenmerkt zich doordat de hartklep niet goed opent of sluit, waardoor het bloed niet soepel stroomt. Het kan ook te wijten zijn aan een beschadigde of lekkende hartklep.

Risicofactoren voor aangeboren hartafwijkingen

Hoewel de oorzaak van een aangeboren hartaandoening soms niet met zekerheid bekend is, zijn er verschillende dingen die dit veroorzaken, waaronder:

Genetische factoren

Hartafwijkingen bij baby's komen vaker voor in gezinnen met een voorgeschiedenis van dezelfde hartafwijkingen. De genetische factoren van zowel man als vrouw kunnen het risico op abnormale hartaandoeningen bij baby's verhogen.

Risicofactoren gerelateerd aan zwangere vrouwen

Aangeboren hartafwijkingen die tijdens de zwangerschap optreden, leiden ertoe dat gezondheidswerkers geloven dat het iets te maken heeft met zwangerschap, wat kan worden veroorzaakt door:

• Bloedrelatie tussen moeder en vader (kosanguinitas). Een huwelijk met een te nauwe verwantschap kan het risico op verschillende aangeboren aandoeningen vergroten, waaronder aangeboren hartafwijkingen.
• Geschiedenis van het metabool syndroom bij zwangere vrouwen. Ongecontroleerde bloedsuikerspiegel, obesitas voor en tijdens de zwangerschap, kunnen de ontwikkeling van de foetus verstoren, waardoor aangeboren hartafwijkingen bij baby's toenemen.
• Duitse mazelen (rubella) infectie. Rubella-infectie kan de hartontwikkeling bij de foetus remmen.
• Gebruik bepaalde medicijnen als u zwanger bent. Sommige medicijnen kunnen het risico op het ontwikkelen van een onvolledige foetus vergroten, zoals middelen tegen epilepsie, ibuprofen, acnemedicatie met isotretinoïne, actuele medicijnen met retinoïden en antidepressiva lithium.
• Fenylketonurie (PKU) aandoening. Een ongecontroleerde geschiedenis van PKU-aandoeningen bij zwangere vrouwen kan ertoe leiden dat de baby die ze dragen, aangeboren hartafwijkingen krijgt.
• Sigaretten- en drugsgebruik.Het gebruik van illegale drugs en sigaretten tijdens de zwangerschap kan het risico op hartafwijkingen bij de foetus verdubbelen.
• Chemische blootstelling.Chemische stoffen zoals pesticiden, monoxide, herbiciden en dunnere vloeistoffen kunnen de ontwikkeling van het hart van de foetus verstoren.

Risicofactoren die verband houden met de gezondheid van kinderen

Behalve door de moeder kan de verstoorde ontwikkeling van het hart van de baby ook worden veroorzaakt door gezondheidsproblemen die het kind heeft, zoals:

• Genmutatiestoornissen.Problematische genen kunnen de ontwikkeling van de organen van de baby verstoren. Deze aandoeningen omvatten het Marfan-syndroom, het Smith-Lemli-Opitz-syndroom, het Alagille-syndroom en andere zeldzame aandoeningen.
• Chromosomale afwijkingen​Chromosoomfouten kunnen ervoor zorgen dat organen niet goed worden gevormd. Chromosomale afwijkingen komen vaak voor bij kinderen met aandoeningen zoals het syndroom van Down, het syndroom van Turner, het syndroom van William en het DiGeorge-syndroom.

Diagnose en behandeling van aangeboren hartafwijkingen

De verstrekte informatie is geen vervanging voor medisch advies. Raadpleeg ALTIJD uw arts.

Er zijn twee soorten onderzoeken die artsen gewoonlijk doen om aangeboren hartafwijkingen bij baby's te diagnosticeren, namelijk:

Prenatale controles

Opsporing van aangeboren hartziekten kan worden gedaan voordat de baby wordt geboren. Dit omvat beeldvormende tests, in de vorm van echografie (echografie). Met deze test kan de arts een afbeelding van de foetale hartstructuur zien.

De volgende test die kan worden gedaan om een ​​aangeboren hartaandoening op te sporen, is een foetaal echocardiogram of een foetaal echocardiogram.

Deze test is vergelijkbaar met een echografie, alleen de weergave van informatie over de toestand van het hart van de baby zal gedetailleerder worden verkregen. Meestal wordt deze test gedaan in de 18e tot 24e week van de zwangerschap.

Onderzoek na de geboorte

Aangeboren hartafwijkingen worden tijdens de zwangerschap mogelijk niet opgemerkt. Als dit gebeurt, zal de arts andere tests aanbevelen die de baby rechtstreeks kan doen, waaronder:

• Echocardiogram

Een echocardiogramtest wordt gedaan om de hartactiviteit te bepalen, inclusief hartritme en conditie. Met behulp van geluidsgolven toont deze test de grootte, vorm en hoe goed het hart van de baby functioneert.

• Beeldvormingstest

Deze thoraxfoto (röntgenfoto) toont de grootte van het hart en de hoeveelheid bloed in de longen.

• Hartkatheterisatie

Hartkatheterisatie kan nodig zijn bij kinderen met een aangeboren hartafwijking. Bij deze test wordt een dunne, flexibele katheter in het bloedvat ingebracht. Deze test is veel gedetailleerder dan een echocardiogram.

• Cardiovasculaire magnetische resonantie beeldvorming (MRI)

Beeldvormende tests die worden gedaan om aangeboren hartafwijkingen bij adolescenten in meer detail te evalueren.

Wat zijn de behandelingsopties voor aangeboren hartafwijkingen?

De behandeling van een aangeboren hartaandoening wordt bepaald op basis van het type en de ernst van de ziekte.

Sommige baby's hebben milde hartafwijkingen die vanzelf kunnen genezen. Een voorbeeld is een atriaal septumdefect met een kleine opening.

Na verloop van tijd zullen de gaten in de muren tussen deze atria vanzelf sluiten. Ouders en artsen moeten echter de hartgezondheid van het kind in de gaten houden.

Sommige andere baby's kunnen echter een ernstigere aandoening hebben die een serieuze behandeling vereist.

In zorgwekkende of ernstige gevallen heeft de baby of het kind onmiddellijke medische aandacht en zorg nodig, waaronder:

1. Neem medicijnen

De arts kan verschillende soorten medicijnen geven die het hart helpen werken. Het doel is om de vorming van bloedstolsels te voorkomen of om een ​​onregelmatige hartslag onder controle te houden.

Geneesmiddelen op recept zijn bètablokkers of aritmiedrugs. Bij zuigelingen kan het medicijn paracetamol of paracetamol worden gegeven.

2. Hartkatheterisatieprocedure

Behalve als test, kan deze procedure ook worden uitgevoerd als behandeling voor aangeboren hartafwijkingen. Meestal wordt dit gedaan voor vrij eenvoudige aandoeningen, zoals een atriaal septumdefect en een open ductus arteriosus die op zichzelf niet verbetert.

3. Het chirurgische proces

Een chirurg zal een directe operatie aan het hart uitvoeren. Deze behandeling wordt uitgevoerd om complexe hartafwijkingen te behandelen die met eerdere behandelingen niet effectief zijn behandeld.

Deze chirurgische ingrepen omvatten harttransplantatie (vervanging van een beschadigd hart door een gezond hart), palliatieve chirurgie (een buisje inbrengen als een extra route voor bloed) en het inbrengen van speciale instrumenten om de hartkamers te helpen.

4. Overige ondersteunende zorg

Bij een aangeboren hartafwijking bij zuigelingen of kinderen kunnen ze een speciale behandeling nodig hebben. Dit komt doordat ze laat in de groei zijn of moeite hebben hun emoties onder controle te houden.

Afgezien van artsen en gezondheidswerkers, is de rol van ouders en de mensen om hen heen nodig om kinderen te ondersteunen om een ​​betere kwaliteit van leven te krijgen.

Preventie van aangeboren hartafwijkingen

Hoewel de oorzaak niet met zekerheid bekend is, kunnen aangeboren hartafwijkingen bij zuigelingen en kinderen worden voorkomen. Dit wordt gedaan door de verschillende risico's te verkleinen, zoals:

• Deelgenomen aan het Duitse vaccin tegen mazelen

Voordat u probeert zwanger te worden, moet u dit vaccin krijgen, zodat de baby niet geïnfecteerd raakt en de ontwikkeling van zijn organen niet problematisch is.

• Controleer altijd uw gezondheid

Tijdens de zwangerschap moet u regelmatig de ontwikkeling van de foetus controleren. Bovendien als u gezondheidsproblemen heeft, zoals diabetes.

• Wees voorzichtig bij het gebruik van bepaalde medicijnen

Raadpleeg tijdens de zwangerschap uw arts over de veiligheid van de medicijnen die u wilt gebruiken. Zorg ervoor dat u het geneesmiddel volgens de regels inneemt.

• Pas een gezonde levensstijl toe

Zwangere vrouwen moeten een gezonde levensstijl aannemen, zodat de foetus zich goed kan ontwikkelen. Dit omvat het handhaven van de voedingsinname van voedsel en supplementen, stoppen met roken en passief roken vermijden en de blootstelling aan chemicaliën verminderen.

Als u vragen heeft, raadpleeg dan uw arts voor de beste oplossing voor uw probleem.