Inhoudsopgave:
- IVF-proces
- 1. Ken de menstruatiecyclus
- 2. Ovariële stimulatie en monitoring
- 3. rijping van eicellen (eicellen in de eierstok)
- 4. Eieren nemen
- 5. Het ophalen van sperma
- 6. Bemesting van eieren
- 7. Overbrengen van de bevruchte eicel (embryo) in de baarmoeder
- Wat gebeurt er na IVF?
- Zal ik zeker zwanger worden na IVF?
- Tips om het succes van IVF te vergroten
- 1. Het planten van meer dan één embryo
- 2. Leef een gezonde levensstijl
- 3. Behoud uw inname van vitamines en supplementen
- 4. Vermijd stress en te moe
- De risico's die kunnen optreden bij het IVF-proces
- 1. ovarieel hyperstimulatiesyndroom (OHSS)
- 2. Meerdere geboorten
- 3 Buitenbaarmoederlijke zwangerschap (zwangerschap buiten de baarmoeder)
IVF ofbij fitro-vertilisatie(IVF) kan een optie zijn voor stellen die moeite hebben met het krijgen van een kind. Hoewel het een kortere weg lijkt om snel zwanger te raken, duurt het IVF-proces eigenlijk vrij lang en vereist het een zorgvuldige voorbereiding. Het volgende is een volledige uitleg van het IVF-programma dat u moet kennen.
X
IVF-proces
In-vitrofertilisatie (IVF) is een vorm van onvruchtbaarheidsbehandeling om mensen met vruchtbaarheidsproblemen te helpen die moeite hebben met het krijgen van kinderen.
Geciteerd uit de Mayo Clinic, in het kort is de IVF-procedure om eieren en sperma buiten het lichaam te combineren.
Vervolgens de bevruchte eicel die klaar is om naar de baarmoeder van de vrouw te worden overgebracht.
Hieronder staan de relatief lange stappen van het IVF-proces, als u dat wilt.
1. Ken de menstruatiecyclus
Voordat u met IVF of IVF begint, moet u eerst weten hoe de menstruatiecyclus verloopt.
U kunt ook worden geadviseerd om de anticonceptiepil in te nemen voordat u met dit programma begint.
Het is aangetoond dat het gebruik van anticonceptiepillen het succes van het IVF-programma vergroot.
Vervolgens wordt aangenomen dat deze pil het risico op hyperstimulatiesyndroom en ovariumcysten vermindert.
Niet alle artsen bevelen dit echter gewoonlijk aan.
In de vruchtbare periode vóór de menstruatie zal de arts GnRH-antagonisten toedienen (zoalsGanirelix) of GnRH-agonisten (zoalsLupron).
Dit medicijn is meestal in de vorm van een injectiemedicijn. Met dit geneesmiddel heeft uw arts de volledige controle over uw vruchtbare cyclus of ovulatiecyclus wanneer het IVF-programma wordt gestart.
2. Ovariële stimulatie en monitoring
Over het algemeen zullen de eierstokken tijdens een normale ovulatiecyclus elke maand slechts één ei produceren.
Terwijl u dit programma volgt, gebruikt u een medicijn dat 8-14 dagen duurt om de follikels in de eierstokken aan te moedigen om meer eieren te produceren.
Ovariële stimulatie bij IVF of IVF wordt meestal gedaan met injecteerbare medicijnen.
Later leert u ook hoe u het medicijn thuis zelf kunt injecteren.
Hoeveel injecties en hoe lang het medicijn moet worden gebruikt, hangt af van de behandelingsregels.
Gewoonlijk wordt u gevraagd om gedurende een week tot tien dagen dagelijks 1-4 geneesmiddelen te injecteren.
Deze stimulatie is bedoeld om het aantal eicellen dat door de eierstokken wordt geproduceerd, te vergroten.
Hoe meer eicellen u kunt nemen en bevruchten, hoe groter uw kans om zwanger te worden.
Tijdens deze ovariële stimulatie zal de arts de groei en ontwikkeling van de follikels volgen door middel van bloedonderzoek en om de paar dagen echografie.
Uw arts zal uw oestrogeenspiegels bekijken, vooral E2 of oestradiol.
Deze test wordt gedaan om er zeker van te zijn dat uw eierstokken "slapen", aangezien dit het gewenste effect is van de injectie met GnRH-antagonisten.
Monitoring is erg belangrijk om te bepalen hoeveel doses van uw medicatie. Moet het worden verhoogd of zelfs verlaagd?
Als uw follikels al groot zijn, ongeveer 16-18 mm groot, moeten ze mogelijk dagelijks worden gecontroleerd.
3. rijping van eicellen (eicellen in de eierstok)
Voordat ze worden ingenomen, moeten de eieren in IVF zich overeenkomstig ontwikkelen en groeien. Om de rijping van de eicel op gang te brengen, is een injectie vereisthumaan choriongonadotrofine (hCG).
Gewoonlijk wordt een hCG-injectie gegeven wanneer vier of meer follikels ongeveer 18-20 mm groot zijn en uw oestradiolspiegel hoger is dan 2000 pg / ml.
Deze hormooninjectie wordt één keer gedaan en moet op het juiste moment worden gedaan. Als u ze te vroeg doet, is het mogelijk dat de eieren niet genoeg gaar zijn.
Als je ze te lang doet, zijn de eieren te oud en zullen ze niet goed vrucht dragen.
Het gebruik van echografie is dus nodig om te zien wanneer het juiste moment is om de injectie te doen.
4. Eieren nemen
Het verzamelen van eieren in het IVF-proces wordt ongeveer 34-36 uur na ontvangst van de hCG-injectie uitgevoerd.
Voordat u eicellen gaat nemen, wordt u onder narcose gebracht, zodat u geen pijn voelt. De meest gebruikte methode voor dit proces is transvaginale echografie.
Transvaginale echografie wordt gedaan om de arts te begeleiden bij het verzamelen van eieren. Er wordt een sonde in de vagina ingebracht om de follikel te identificeren.
Er is één eicel (ei) per follikel die uit de eierstok wordt gehaald.
Het aantal verwijderde follikels kan van persoon tot persoon verschillen. Deze eicellen worden vervolgens naar het embryologielaboratorium gebracht voor bevruchting.
Nadat het proces uit de vierde fase van IVF is voltooid, wordt u gevraagd om enkele uren kort te rusten.
Als u tekenen heeft van ovarieel hyperstimulatiesyndroom, zoals:
- Opgeblazen gevoel
- Misselijkheid
- Diarree
- Aankomen
- Milde pijn of ongemak in de maag
U moet deze symptomen onmiddellijk aan uw arts melden. Ovarieel hyperstimulatiesyndroom kan optreden bij 10% van de vrouwen die IVF ondergaan.
Deze aandoening is een bijwerking van het gebruik van vruchtbaarheidsmedicijnen tijdens IVF.
5. Het ophalen van sperma
Het volgende proces is het nemen van sperma om een ei te bevruchten.
Voorheen werden zaadcellen aangevraagd door een spermastaal af te geven aan een arts of medische professional.
Over het algemeen wordt het sperma geproduceerd door het proces van masturbatie.
Spermacellen kunnen ook via andere methoden worden verkregen, bijvoorbeeld door middel van chirurgische ingrepen om sperma rechtstreeks uit de teelballen te verkrijgen.
Bij binnenkomst in het laboratorium wordt het sperma verzameld en gescheiden van het sperma van uw partner.
6. Bemesting van eieren
De volgende stap in het IVF-proces is de bevruchting van het ei.
Voorheen werd gekozen welke eitjes of follikels uit de vaginale follikels werden gehaald welke het beste is.
Het sperma wordt dan gescheiden van andere dingen in het sperma en ook worden de beste zaden geselecteerd.
Ongeveer 10.000 zaadcellen worden dan met de eieren in een speciale container geplaatst.
Deze container wordt vervolgens in het laboratorium geïncubeerd. Binnen 12-24 uur hoopt men dat er bevruchting heeft plaatsgevonden tussen het sperma en het ei.
Bij mannen met een lage spermakwaliteit moet het sperma mogelijk rechtstreeks in een volwassen eicel worden geïnjecteerd.
Dit wordt intra-cytoplasmatische sperma-injectie (ICSI) genoemd.
7. Overbrengen van de bevruchte eicel (embryo) in de baarmoeder
Nadat de eieren zijn bevrucht, worden de eieren 3-5 dagen op een speciale plaats bewaard voordat ze worden overgebracht naar de baarmoeder van de vrouw.
De overdracht van het bevruchte ei (embryo) gebeurt meestal op de vijfde dag na de bevruchting.
Dat wil zeggen, wanneer het embryo zich al in de blastocytenfase bevindt of er een kleine holte is gevormd.
Het embryo in de blastocystfase kan zich goed hechten aan de baarmoeder van de vrouw.
Een paar dagen voor de embryotransfer bij IVF krijgt u een hormoonmedicijn progesteron om de baarmoederwand voor te bereiden.
Tijdens de embryotransfer wordt een dunne buis of katheter gevuld met embryonale vloeistof in uw baarmoederhals ingebracht.
Het aantal teruggeplaatste embryo's is afhankelijk van de kwaliteit van de embryo's. Gewoonlijk worden slechts 2-5 embryo's teruggeplaatst.
Vervolgens wordt u gevraagd om een paar uur te blijven liggen.
Als er nog embryo's van goede kwaliteit over zijn, kan het invriesproces worden uitgevoerd. Deze embryo's kunnen later worden gebruikt als het IVF-proces niet succesvol is geweest.
Wat gebeurt er na IVF?
Nadat u een reeks IVF- of IVF-behandelingen heeft ondergaan, kunt u uw gebruikelijke werkzaamheden uitvoeren.
Op dat moment kunnen de eierstokken echter nog steeds groter zijn.
Het zou beter zijn als u activiteiten zou kunnen vermijden die te buitensporig waren, zodat er geen ongewenste dingen gebeuren.
Na het ondergaan van het IVF-proces zijn er verschillende bijwerkingen die bekend moeten zijn, waaronder:
- De vagina bloedt direct na de ingreep
- Borstpijn als gevolg van hoge niveaus van het hormoon oestrogeen
- De maag voelt enigszins opgeblazen of verkrampt aan
- Constipatie of obstipatie
Als u pijn ervaart na een embryotransferprocedure, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts om eventuele complicaties te evalueren.
Zal ik zeker zwanger worden na IVF?
Op basis van gegevens van PERFITRI REGISTRY in 2017 is de gemiddelde kans of het slagingspercentage voor IVF 29%. Hoe eerder u begint, hoe beter.
Als u en uw partner onder de 35 jaar aan het IVF-programma zijn begonnen, kan de kans van slagen oplopen tot 40%.
Een jongere leeftijd betekent dat het lichaam nog steeds in staat is om eitjes en zaadcellen te produceren die gezonder en van betere kwaliteit zijn
Over het algemeen moet u twee weken wachten om erachter te komen of u succesvol bent of niet.
Op dit moment is het het beste om activiteiten te doen zoals gewoonlijk en stress te vermijden over het succes van het plannen van deze zwangerschap.
Nadat twee weken van dit IVF-programma zijn verstreken, doe je een paar dagen een zwangerschapstest.
Als u zeker weet dat u zwanger bent, vergeet dan niet om uw zwangerschap met uw arts te controleren.
IVF- of IVF-programma's zijn echter niet altijd meteen succesvol. In deze fase van het proces bestaat het risico op mislukking.
Daarom moet je je tijdens het leven nog steeds op deze mogelijkheid voorbereiden.
Enkele dingen waardoor IVF kan mislukken:
- Gebrek aan embryokwaliteit, d.w.z. sperma en ei.
- Slechte ovariële respons, produceert weinig of geen eieren.
- Mislukte implantatie.
- De groei van het baarmoederslijmvlies is niet optimaal.
Tips om het succes van IVF te vergroten
Er zijn verschillende factoren die IVF-programma's succesvol maken, waaronder:
1. Het planten van meer dan één embryo
Volgens onderzoekers van de Medical Research Council in Bristol en de Universiteit van Glasgow is het planten van twee embryo's beter dan één embryo.
Het is bedoeld om de kans op zwangerschap door IVF te vergroten, vooral bij vrouwen van oudere leeftijd.
Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat vrouwen die ouder zijn dan 40 en twee embryo's implanteren, een grotere kans hebben om zwanger te worden.
2. Leef een gezonde levensstijl
Het verplichte dat gedaan moet worden zodat IVF succesvol is, is het eten van voedsel dat de kans op zwangerschap kan vergroten.
Breid voedingsmiddelen uit die antioxidanten, eiwitten, lage glycemische, gezonde en gevarieerde voedingsmiddelen bevatten.
Als u en uw partner voorheen actieve rokers waren die ook alcohol gebruikten, is het raadzaam om hiermee te stoppen.
Vergeet niet te oefenen om een ideaal lichaamsgewicht te behouden, zodat dit het succes van het IVF-programma kan vergroten.
3. Behoud uw inname van vitamines en supplementen
Zorg ervoor dat niet alleen uit voedsel wordt voldaan aan vruchtbaarheidsvitaminen om het succes van IVF of IVF te vergroten.
Sommige voedingsmiddelen die vitamine D bevatten, zijn onder meer vis die goede vetten bevat (zalm, tonijn, makreel en sardines), eieren en rood vlees.
Indien nodig kunt u ook vitamine D-inname krijgen via supplementen of multivitaminen die door uw arts worden aanbevolen.
Er zijn ook andere supplementen zoals follistatine waarvan wordt aangenomen dat ze de baarmoederwand sterker en beter maken voor de toekomstige foetus.
Een studie toont aan dat vrouwen die DHEA (Dehydroepiandrosteron) -supplementen gebruiken een grotere kans op succes hebben bij IVF.
Dit supplement kan de hormoonspiegels in het lichaam verhogen.
Het belangrijkste is dat u het advies en de aanbevelingen van uw verloskundige tijdens het IVF-programma volgt, zodat de doelen worden bereikt.
4. Vermijd stress en te moe
Een studie gepubliceerd in 2014 in Human Reproduction suggereerde een verband tussen hoge niveaus van stress en onvruchtbaarheid.
Hoewel het niet direct gerelateerd is, kan het beheersen van stress het succes van IVF helpen vergroten.
Vermijd dan ook overmatige fysieke activiteit, omdat dit het vrijkomen van eicellen kan remmen en de menstruatiecyclus als geheel kan veranderen.
Bepaalde soorten fysieke activiteit kunnen ook de ontwikkeling van het baarmoederslijmvlies beïnvloeden. Deze aandoening zorgt ervoor dat de baarmoeder niet optimaal wordt verdikt.
De risico's die kunnen optreden bij het IVF-proces
Kortom, IVF brengt weinig ongemak of pijn met zich mee.
Het is echter subjectiever, afhankelijk van de fysieke toestand van de patiënt en de pijntolerantie.
Voordat u IVF of IVF ondergaat, moet u ook enkele van de risico's van zwangerschapscomplicaties kennen die kunnen optreden:
1. ovarieel hyperstimulatiesyndroom (OHSS)
Ovariële aandoeningen die meer eieren produceren dan normaal. Ongeveer 2% van de vrouwen die IVF ondergaan, heeft dit syndroom.
Het komt meestal voor als bijwerking van de meststoffen die tijdens het IVF-proces worden gegeven.
2. Meerdere geboorten
IVF is inderdaad best veel om een tweeling te produceren. Ongeveer 17% van de gevallen van meerlingzwangerschappen komt uit het IVF-programma.
Meerlingzwangerschappen zijn echter niet het hoofddoel van het IVF-programma.
Dit komt omdat het effect een zeer hoog risico op vroegtijdige bevalling en verschillende andere complicaties met zich meebrengt.
3 Buitenbaarmoederlijke zwangerschap (zwangerschap buiten de baarmoeder)
Deze complicatie van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap treedt op wanneer een bevruchte eicel zich op een andere plaats dan de baarmoeder hecht.
Buitenbaarmoederlijke zwangerschappen komen vaak voor in de eileiders, buikholte of in de baarmoederhals.
De belangrijkste kenmerken van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zijn hevige buikpijn aan één kant, een troebele of donkere afscheiding en lichte bloedvlekken.