Hyperparathyreoïdie: oorzaken, symptomen en behandeling & bull; hallo gezond

Definitie

Wat is hyperparathyreoïdie?

Hyperparathyreoïdie is een aandoening die optreedt wanneer de bijschildklieren te veel bijschildklierhormoon produceren. Bijschildklierhormoon helpt bij het reguleren van de niveaus van calcium, vitamine D en fosfor in botten en bloed. Sommige mensen met deze aandoening ervaren geen symptomen en hebben geen behandeling nodig. Sommige mensen hebben echter milde of ernstige symptomen die mogelijk een operatie vereisen.

De bijschildklieren zijn 4 endocriene klieren ter grootte van een erwt die zich in de nek bevinden, dichtbij of vastgemaakt aan de achterkant van de schildklier. De endocriene klieren produceren hormonen die nodig zijn voor de normale werking van het lichaam. Ondanks dat ze een vergelijkbare naam hebben en grenzend aan de nek, zijn de bijschildklier en de schildklier twee verschillende organen.

Hoe vaak komt hyperparathyreoïdie voor?

Hyperparathyreoïdie is een veel voorkomende aandoening. Deze aandoening komt vaker voor bij vrouwen. Deze aandoening kan echter worden behandeld door de risicofactoren te verminderen. Praat met uw arts voor meer informatie.

Tekenen en symptomen

Wat zijn de tekenen en symptomen van hyperparathyreoïdie?

De tekenen en symptomen van deze ziekte kunnen variëren van licht tot ernstig, afhankelijk van het type hyperparathyreoïdie dat u heeft.

Hier zijn enkele van de symptomen van hyperparathyreoïdie per type:

Primaire hyperparathyreoïdie

Sommige patiënten ervaren geen symptomen. Als u het heeft, kunnen de symptomen variëren van mild tot ernstig. Mildere symptomen zijn onder meer:

Vermoeidheid
Zwakheid
Depressie
Pijn in het lichaam

Ernstigere symptomen kunnen zijn:

Verlies van eetlust
Constipatie
Grap
Misselijkheid
Overmatige dorst
Verhoogde urineproductie
Versuft
Geheugenproblemen
Nierstenen

Dit type hyperparathyreoïdie kan ervoor zorgen dat u botaandoeningen krijgt, zoals breuken, gezwollen gewrichten en botafwijkingen. Andere tekenen en symptomen zijn afhankelijk van de oorzaak, zoals chronisch nierfalen of een ernstig vitamine D-tekort.

Er kunnen tekenen en symptomen zijn die hierboven niet worden vermeld. Raadpleeg uw arts als u zich zorgen maakt over een bepaald symptoom.

Wanneer moet ik naar een dokter?

Vroegtijdige diagnose en behandeling kunnen voorkomen dat deze aandoening verergert en andere medische noodgevallen voorkomen, dus neem onmiddellijk contact op met uw arts om deze ernstige aandoening te voorkomen.

Raadpleeg uw arts als u bovenstaande tekenen of symptomen heeft of als u andere vragen heeft. Het lichaam van iedereen is anders. Raadpleeg altijd een arts om uw gezondheidstoestand te behandelen.

Oorzaak

Wat veroorzaakt hyperparathyreoïdie?

Bij hyperparathyreoïdie worden een of meer bijschildklieren overactief (overactief) en produceren ze een teveel aan bijschildklierhormoon. Dit kan worden veroorzaakt door een tumor, vergrote klieren of structurele problemen van de bijschildklieren.

Wanneer het calciumgehalte te laag is, reageren de bijschildklieren door de productie van bijschildklierhormoon te verhogen. Hierdoor nemen de nieren en darmen meer calcium op. Het verwijdert ook meer calcium uit de botten. De productie van bijschildklierhormoon wordt weer normaal wanneer de calciumspiegels weer stijgen.

Triggers

Wat verhoogt mijn risico op hyperparathyreoïdie?

U loopt mogelijk een hoger risico op deze aandoening als u de volgende aandoeningen heeft:

Een vrouw die de menopauze heeft doorgemaakt
Een langdurig gebrek aan calcium of vitamine D hebben gehad
Een zeldzame erfelijke ziekte hebben, zoals multiple endocriene neoplasie type 1, die meestal meerdere klieren treft
Heb een bestralingsbehandeling gehad voor kanker waarbij de nek wordt blootgesteld aan straling
Lithium heeft gebruikt, een medicijn dat vaak wordt gebruikt om een bipolaire stoornis te behandelen

Diagnose en behandeling

De verstrekte informatie is geen vervanging voor medisch advies. Raadpleeg ALTIJD uw arts.

Hoe wordt de diagnose hyperparathyreoïdie gesteld?

Als uw arts vermoedt dat u deze aandoening heeft, kan er een lichamelijk onderzoek worden gedaan en kunnen sommige tests ook worden aanbevolen door uw arts, zoals:

Bloed Test.Aanvullende bloedonderzoeken kunnen uw arts helpen een nauwkeurigere diagnose te stellen. De arts zal uw bloed controleren op hoge concentraties bijschildklierhormoon, hoge concentraties alkalische fosfatase en lage fosforconcentraties.
Urine test.Een urinetest kan uw arts helpen bepalen hoe ernstig de aandoening is en of nierproblemen de oorzaak zijn. De arts zal de urine controleren om te zien hoeveel calcium erin zit.
Niertest.De arts kan een röntgenfoto van de maag maken om te controleren op afwijkingen in de nieren.

Hoe wordt hyperparathyreoïdie behandeld?

Primaire hyperparathyreoïdie

U heeft mogelijk geen behandeling nodig als uw nieren goed werken, als de calciumspiegels slechts licht verhoogd zijn of als de botdichtheid normaal is. In dat geval kan de arts uw toestand eenmaal per jaar controleren en tweemaal per jaar uw bloedcalciumspiegel.

Uw arts zal u ook aanraden om te controleren hoeveel calcium en vitamine D u via uw dieet binnenkrijgt. U moet ook veel water drinken om het risico op nierstenen te verkleinen. Je moet ook regelmatig sporten om botten te versterken.

Als behandeling nodig is, is een operatie meestal de optie. De chirurgische procedure omvat het verwijderen van een vergrote bijschildklier of een tumor in de klier. Complicaties zijn zeldzaam en omvatten langdurige schade aan de zenuwen van de stembanden en lage calciumspiegels. Hormoonvervangende therapie kan botten helpen zich aan calcium te hechten. Deze therapie kan osteoporose behandelen bij vrouwen die de menopauze hebben doorgemaakt, hoewel er risico's zijn bij langdurig gebruik, waaronder het risico op kanker en hart- en vaatziekten.

Secundaire hyperparathyreoïdie

De behandeling omvat het herstellen van de bijschildklierhormoonspiegels naar normaal door de oorzaak te behandelen. Behandelingsmethoden omvatten het gebruik van vitamine D zoals voorgeschreven voor calciumtekort en ernstige vitamine D voor chronisch nierfalen. U heeft mogelijk ook medicatie en dialyse nodig als u chronisch nierfalen heeft.