Hartringen: procedures, risico's en nazorg

Definitie van het inbrengen van een hartjesring

Wat is een hartjesring?

Het plaatsen van een hart-stent of in medische taal bekend als een hart-stent is een procedure die wordt uitgevoerd om vernauwde of geblokkeerde kransslagaders in het hart te verwijden.

Deze blokkering van bloedvaten treedt op als gevolg van de opeenhoping van plaque van cholesterol of andere stoffen die aan de wanden van de bloedvaten kleven.

Daarom is het plaatsen van een hartring bedoeld om de kransslagaderbloedvaten in het hart te openen, zodat het weer een voldoende bloedtoevoer kan krijgen en de kans op een hartaanval verkleint.

Wat is de vorm van een hartring of een stent?

Stents zijn gemaakt van metaal of plastic in de vorm van kleine buisjes die zijn samengesteld uit draden die op netten lijken. Over het algemeen zijn stents ongeveer 15-20 mm lang, maar kunnen variëren, dwz 8-48 mm en 2-5 mm in diameter.

De stent is permanent, dus hij blijft aan het hart plakken en kan niet meer worden verwijderd. Daarom is het oppervlak van de stent bedekt met een medicijn dat helpt voorkomen dat de verstopte slagader zich sluit.

De installatie van dit kleine apparaat wordt gedaan in een angioplastiekprocedure. Angioplastiek is een medische procedure die wordt gebruikt om geblokkeerde en vernauwde kransslagaders (hart) te openen.

Niet alle angioplastiekprocedures vereisen echter het plaatsen van een hartstent. Vooral als de bloedvaten te klein of te groot zijn om de stent te plaatsen, of als de patiënt allergisch is voor het materiaal in de stent (wat zeer zeldzaam is).

Wanneer is het nodig om een hartjesring om te doen?

Het inbrengen van een hartring is bedoeld voor mensen die symptomen van hartaandoeningen ervaren, zoals pijn op de borst en kortademigheid, die niet verbeteren met medicatie alleen. En uitgevoerd op mensen die een hartaanval hebben gehad.

Deze medische procedure kan ook worden gebruikt als alternatieve behandeling voor hartaandoeningen bij patiënten die geen bypassoperatie kunnen ondergaan.

Volgens de website van de British Heart Foundation wordt de installatie van hartstents niet alleen gebruikt voor de behandeling van hartaandoeningen, maar ook voor de behandeling van perifere aderaandoeningen in de benen en nek.

Risico's en bijwerkingen van het inbrengen van een hartstent

Net als bij andere behandelingen voor hartaandoeningen, kan het plaatsen van een hartstent of stent ook een risico op bijwerkingen opleveren, zoals:

Er zijn kneuzingen op de huid wanneer de buis om de ring te bevestigen wordt ingebracht. Meestal zal deze toestand binnen een paar weken vanzelf beter worden.
Na de ingreep is er een bloeding in de huid. De kans op bloedingen in de pols is echter lager dan in de lies. Dit komt doordat er gemakkelijker druk kan worden uitgeoefend op de hand, waardoor het bloeden sneller stopt.
Een slagaderwand die zich splitst als de ballon wordt opgeblazen. Deze aandoening staat bekend als medische dissectie en zal snel worden behandeld met verdere stentplaatsing.
Er is een bloedstolsel dat een hartaanval veroorzaakt. Het risico op deze complicatie is echter zeer zeldzaam omdat artsen clopidogrel (Plavix), prasugrel (Effient) of andere soorten bloedverdunnende geneesmiddelen zullen voorschrijven.

Voorbereiding voor het inbrengen van een hartring

Voordat u een hartstent plaatst, zal uw arts uw medische geschiedenis bekijken en een lichamelijk onderzoek uitvoeren. U kunt ook een reeks medische tests ondergaan, zoals een röntgenfoto van de borstkas, elektrocardiogram, bloedonderzoeken en beeldvormingstests voor coronair angiogram (hartkatheterisatie).

Zodra de arts een verstopping vindt, worden angioplastiek en stentplaatsing gepland terwijl het hart nog steeds op zijn plaats zit.

De voorbereidingen die u moet treffen voordat deze procedure wordt uitgevoerd, zijn stoppen met het gebruik van bepaalde medicijnen vóór angioplastiek, zoals aspirine, niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) of bloedverdunners.

Zorg ervoor dat u uw arts op de hoogte stelt van alle medicijnen die u gebruikt, inclusief kruidensupplementen. Gewoonlijk moet u zes tot acht uur vóór de angiografie stoppen met eten of drinken.

Neem alle medicijnen die u eerder heeft ingenomen, inclusief nitroglycerine, en u wordt gevraagd om de ochtend voor de ingreep een beetje water te drinken.

De procedure voor het plaatsen van een hartring

Het inbrengen van een hart-stent is een niet-chirurgische procedure onder plaatselijke verdoving die wordt toegepast op de pols of liesstreek. Dus tijdens de procedure zal de patiënt bij bewustzijn zijn.

Bovendien duurt het plaatsen van een stent over het algemeen niet lang. Dit hangt echter af van de moeilijkheidsgraad en het aantal te installeren ringen.

Procedure stappen

De procedure voor het plaatsen van een hartring begint met een katheterisatieproces. Katheterisatie wordt uitgevoerd door de arts door het inbrengen van een katheterbuis die is uitgerust met een ballon en is voorzien van een hartring door de bloedvaten naar de vernauwde of geblokkeerde kransslagaders.

Wanneer de katheter zich in het doelgebied bevindt, zal de arts een contrastmiddel in de katheter inbrengen om de hartaandoening van de patiënt te zien, gezien vanaf de manier waarop het contrastmiddel door de bloedvaten reist, waardoor het voor artsen gemakkelijker wordt om de hartaandoening van de patiënt te zien dat op het beeldscherm verschijnt.

Wanneer de katheter in een bloedvat is ingebracht, wordt de ballon aan het uiteinde van de katheter samen met de hartring leeggelaten.

Wanneer de katheter echter het vernauwings- en blokkeergebied heeft bereikt, zal de ballon aan het uiteinde van de katheter samen met de hartring uitzetten. Deze ballon dient om verstopte slagaders te strekken waardoor een verhoogde bloedstroom mogelijk is.

Daarna wordt de katheterballon opgeblazen en wordt de katheterbuis eruit getrokken. Wanneer de katheter echter wordt uitgetrokken, blijft de hartring op die plaats om de bloedvaten open te houden.

Verzorging na het inbrengen van een hartring

U kunt een nacht in het ziekenhuis blijven om uw medicatie aan te passen en om uw hartaandoening te controleren. Meestal kunt u een week nadat de angioplastiek is voltooid, weer aan het werk gaan of uw normale routine hervatten.

Als u naar huis terugkeert, drink dan veel vocht om uw lichaam te helpen de contrastkleurstof die tijdens de procedure is gebruikt, te verwijderen. Vermijd zware lichamelijke inspanning en zwaar tillen, ten minste een dag nadat u naar huis mag.

Voorwaarden waar op moet worden gelet

Vraag uw arts of verpleegkundige naar andere beperkingen van de activiteit. Bel onmiddellijk uw arts als u een van de volgende aandoeningen heeft:

Het gebied van de huid waar de buis wordt ingebracht, trekt bloed aan dat moeilijk te stoppen is of zwelling veroorzaakt.
U voelt pijn of ongemak in het gebied van de huid waar de buis is ingebracht.
De huid die door de buis wordt ingebracht, veroorzaakt tekenen van infectie, zoals roodheid, zwelling, afscheiding in de vorm van pus en koorts.
U ervaart pijn op de borst, kortademigheid en een erg vermoeid lichaam.
Er is een verandering in temperatuur en kleur in de benen en armen, het gebied waar de hartring wordt ingebracht.

De meeste mensen die een angioplastiek met of zonder stent hebben ondergaan, zullen gewoonlijk voor onbepaalde tijd aspirine moeten gebruiken.

Patiënten bij wie een stent is ingebracht, hebben gedurende zes maanden tot een jaar een bloedverdunner nodig, zoals clopidogrel.