Volledige informatie over non-Hodgkin-lymfoom (non

Behalve Hodgkin-lymfoom, een ander type lymfoom of lymfoom, namelijk non-Hodgkin-lymfoom. Van de twee typen is lymfoom of non-Hodgkin-lymfoom het meest voorkomende type lymfekanker. In feite is het aantal gevallen hoger dan bij andere soorten bloedkanker, zoals leukemie of multipel myeloom. Dus, wat is non-Hodgkin-lymfoom? Wat zijn de oorzaken, symptomen en hoe deze te behandelen?

Wat is non-Hodgkin-lymfoom?

Non-Hodgkin-lymfoom is een kanker die zich ontwikkelt in het lymfestelsel van het menselijk lichaam. Dit type kanker begint met lymfocytcellen (een soort witte bloedcel) die zich abnormaal ontwikkelen.

De lymfocytcellen zijn te vinden in verschillende weefsels van het lymfestelsel, zoals lymfeklieren, milt, beenmerg, thymusklier, adenoïden en amandelen, evenals het spijsverteringskanaal. Dit lymfestelsel maakt deel uit van het menselijke immuunsysteem, dat een rol speelt bij het bestrijden van infecties en diverse andere ziekten.

Non-Hodgkin-lymfoom kan afkomstig zijn van B- en T-lymfocyten B-lymfocyten spelen een rol bij de bescherming van het lichaam tegen ziektekiemen (bacteriën en virussen) door de productie van eiwitten die antilichamen worden genoemd.

Ondertussen spelen T-lymfocyten een rol bij het vernietigen van ziektekiemen of abnormale cellen in het lichaam. Verschillende andere soorten lymfocytcellen helpen echter de activiteit van cellen van het immuunsysteem te verhogen of te vertragen.

Volgens Lymphoma Action komt non-Hodgkin-lymfoomkanker vaker voor bij volwassenen ouder dan 55 jaar. Deze vorm van kanker kan echter ook bij kinderen voorkomen. Deze vorm van kanker komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Raadpleeg uw arts voor meer informatie.

Verschil tussen Hodgkin en non-Hodgkin-lymfoom

In tegenstelling tot Hodgkin-lymfoom kan non-Hodgkin-lymfoom afkomstig zijn van B- of T-lymfocyten, terwijl Hodgkin-lymfoom alleen begint vanuit B-lymfocyten. Non-Hodgkin-kankers bevatten ook geen Reed-Sternberg-cellen als de ziekte van Hodgkin.

Bovendien is de kans groter dat non-Hodgkin-lymfekanker zich verspreidt naar andere organen in het lichaam. Ondertussen is bij de kanker van Hodgkin verspreiding mogelijk, hoewel de gevallen relatief zeldzaam zijn.

Wat zijn de soorten non-Hodgkin-lymfoomkanker?

Kortom, non-Hodgkin-lymfoomkanker heeft tientallen soorten. Deze soorten niet-Hodgkin-kanker zijn afhankelijk van het type cellen dat wordt aangetast, hoe volwassen ze waren toen ze kanker werden en andere factoren.

Op basis van het type cellen dat wordt aangetast, wordt non-Hodgkin-lymfoom onderverdeeld in twee typen, namelijk B-cellymfoom en T-cellymfoom. Ondertussen wordt non-Hodgkin-kanker op basis van de snelheid van groei en verspreiding onderverdeeld in langzaam lymfoom of lymfoom.indolent (laaggradig) en agressief lymfoom (hooggradig).

Er zijn echter ook niet-Hodgkin-soorten die veranderen van langzaam groeiende soorten naar sneller groeiende soorten. Dit type wordt ook wel transformatie genoemd.

Op basis van deze classificatie zijn de volgende subtypen van non-Hodgkin-lymfekanker die het vaakst voorkomen bij volwassenen:

• Diffuus grootcellig B-cellymfoom (DLCBL)

Dit subtype is het non-Hodgkin-type lymfoom dat het meest voorkomt. Zoals de naam al aangeeft, ontwikkelt DLCBL zich uit B-lymfocyten die snel of agressief groeien en zich verspreiden. De abnormale cellen van dit subtype zijn verstrooid (diffuus) wanneer ze onder een microscoop worden bekeken.

• Folliculair lymfoom

Dit subtype lymfoom ontwikkelt zich uit B-lymfocytcellen, maar groeit langzaam. Dit subtype is de meest voorkomende laaggradige non-Hodgkin-kanker. Abnormale B-cellen van dit subtype hopen zich vaak op in de lymfeklieren als follikels (stolsels).

• Burkitt-lymfoom

Dit subtype lymfoom ontwikkelt zich uit B-lymfocyten en groeit gewoonlijk zeer snel. Er zijn drie hoofdtypen van Burkitt-lymfoom, namelijk endemisch (dat over het algemeen voorkomt in Afrika en wordt geassocieerd met chronische malaria en het Epstein-Barr-virus), sporadisch (komt voor buiten Afrika en wordt ook geassocieerd met het Epstein-Barr-virus), en die geassocieerd met immuundeficiëntie (ontwikkelt zich gewoonlijk bij mensen met hiv of die een orgaantransplantatie hebben ondergaan).

Wat zijn de tekenen en symptomen van non-Hodgkin-lymfoom?

De meest voorkomende symptomen van lymfoom of non-Hodgkin-lymfoom zijn:

• Gezwollen lymfeklieren in de nek, oksels of lies, die over het algemeen pijnloos zijn.
• Overmatig zweten 's nachts.
• Koorts.
• Onverklaarbaar gewichtsverlies.
• Pijn op de borst, hoesten of ademhalingsmoeilijkheden.
• Voortdurende vermoeidheid.
• Gezwollen of pijnlijke maag.
• Jeukende huid.

Deze symptomen zijn vaak hetzelfde als bij andere ziekten. Als deze symptomen echter langer aanhouden en niet verdwijnen, moet u onmiddellijk een arts raadplegen.

Wat veroorzaakt non-Hodgkin-lymfoom?

Over het algemeen is de oorzaak van non-Hodgkin-lymfoom een ​​verandering of mutatie van DNA in lymfocytcellen. Deze DNA-mutatie zorgt ervoor dat lymfocytcellen ongecontroleerd blijven groeien en delen. Dit veroorzaakt een abnormale opeenhoping van lymfocyten in de lymfeklieren, met symptomen als zwelling tot gevolg.

Tot nu toe kenden wetenschappers nog steeds niet de oorzaken van deze DNA-mutaties en ongecontroleerde celdeling. In sommige gevallen wordt deze aandoening echter vaak veroorzaakt door een verzwakt immuunsysteem.

Bovendien zouden bepaalde factoren het risico op deze ziekte verhogen. De volgende zijn factoren die het risico op non-Hodgkin-lymfoom kunnen verhogen:

• Medische behandelingen die het immuunsysteem verzwakken, zoals medicijnen die worden ingenomen na een orgaantransplantatie.
• Infectie met verschillende virussen en bacteriën, zoals het hiv-virus, het Epstein-Barr-virus en de Helicobacter pylori-bacterie (bacteriën die maagzweren veroorzaken).
• Geschiedenis van auto-immuunziekten, zoals reumatoïde artritis, lupus of het syndroom van Sjögren.
• Overmatige blootstelling aan chemicaliën, zoals herbiciden en pesticiden.
• Ouderdom, namelijk op de leeftijd van 55 jaar.

Het hebben van een of meer van de bovenstaande risicofactoren betekent niet dat u deze ziekte zeker zult ervaren. Omgekeerd kan een persoon die door deze ziekte is getroffen, onbekende risicofactoren hebben. Raadpleeg hierover meer bij de huisarts.

Wat zijn de behandelingsopties die kunnen worden gedaan?

De behandeling van non-Hodgkin-lymfoom wordt bepaald op basis van het type en het stadium van kanker, de leeftijd en de algehele gezondheidstoestand. Bij de typen lymfomen die zich langzaam ontwikkelen, vooral die welke geen symptomen veroorzaken, is behandeling over het algemeen niet nodig.

In deze toestand zal de arts u vragen om elke maand regelmatig te worden gecontroleerd om de voortgang van uw toestand te volgen. In gevallen van agressief lymfoom dat symptomen veroorzaakt, is medische behandeling echter onmiddellijk nodig.

Hier zijn enkele soorten behandelingen die artsen gewoonlijk aanbevelen:

• Chemotherapie

Chemotherapie wordt gedaan door medicijnen of injecties te geven om kankercellen te vernietigen. Dit type behandeling kan alleen of in combinatie met andere behandelingen worden gegeven.

• Bestralingstherapie

Radiotherapie maakt gebruik van hoogenergetische straling om kankercellen te doden. Dit type behandeling kan ook alleen of in combinatie met andere behandelingen worden gedaan.

• Stamcel- of beenmergtransplantatie

Bij deze behandeling vervangt de arts de kankerstamcellen door gezonde stamcellen, die uit uw eigen lichaam of van een donor worden gehaald. Voordat deze ingreep wordt uitgevoerd, moet u in de regel eerst chemotherapie of radiotherapie ondergaan.

• Biologische therapie

De arts kan biologische therapie of immunotherapie aanbevelen. Immuuntherapie die vaak wordt gegeven bij non-Hodgkin-lymfekanker, namelijk rituximab of ibrutinib. Deze medicijnen werken door het immuunsysteem te versterken om kanker te bestrijden.

Deze medicijnen kunnen verschillende bijwerkingen hebben. Overleg daarom altijd met uw arts over het juiste type behandeling, inclusief de voor- en nadelen.